قیمت

پرورشت دهد فلک لیکن ازو تو برتری بیش نهد بلی خرد قیمت گوهر از صدف

لیکن اشعار ترا آن قدر و آن قیمت نبود کش بفرمودی جواب این خسرو شاعرگزین

ز دهر قیمتم ار کم رسد ز قدر من است که در شمار یکی بیش از هزار آمد

وفا به قیمت جان می خرم ولی چه کنم که این متاع ندیدم به هیچ بازاری

در جهان قیمت ما را هنر ما پوشید زنگ با تیغ نکرد، آنچه بما جوهر کرد

خواجه از مستی شبی بر پای چاکر بوسه داد تا نه پنداری که چاکر قیمت دیگر گرفت

هم‌چو من کس نشناسد به جهان قیمتِ می من خود الحق صفتش کرده‌ام از هر بابی

از توأم هر شرف و قدر که می باید هست قیمتی نیست مرا پیش تو این مقدار است

کی توانی شناخت قیمت مرد تا ندانی که چیست همت مرد

بهای لعل تو جان جامی از تو دانسته ست خوش آن که قیمت جوهر ز جوهری آموخت