معنی کلمه قطان در لغت نامه دهخدا
قطان. [ ق َطْ طا ] ( ع ص ) پنبه فروش.
قطان. [ ق ُطْ طا ] ( ع اِ ) ج ِ قاطن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به قاطن شود : ما بی حب الحیطان و لکن شغف بالقطان. ( بدیع الزمان همدانی ).
قطان. [ ق ِ ] ( اِخ ) نام موضعی است ، و در شعر حطیئة از آن نام برده شده است. ( معجم البلدان ).
قطان. [ ق ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان سراجو از بخش مرکزی شهرستان مراغه واقع در 33500 گزی جنوب خاوری مراغه و 11000 گزی جنوب شوسه مراغه به سراسکند. موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن معتدل است. سکنه آن 101 تن میباشد. آب آن از رودخانه لیلان و چشمه و محصول آن غلات ، نخودو شغل اهالی زراعت و صنایع دستی زنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
قطان. [ ق َطْ طا ] ( اِخ ) احمدبن حسن. از محدثان مشایخ شیخ صدوق است. ( ریحانة الادب ).
قطان. [ ق َطْ طا ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن احمد. از علمای عامه است. ( ریحانة الادب ).
قطان. [ ق َطْ طا ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن عبداﷲ. از محدثان و علمای عامه است. ( ریحانة الادب ).
قطان. [ ق َطْ طا ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن عمار. از محدثان و علمای عامه است. ( ریحانة الادب ).
قطان. [ ق َطْ طا ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن یحیی. از محدثان و علمای عامه است. ( ریحانة الادب ).
قطان. [ ق َطْ طا ]( اِخ ) حسن بن محمد. از محدثان است. ( ریحانة الادب ).
قطان. [ ق َطْ طا ] ( اِخ ) یحیی بن سعیدبن فروخ بصری ، مکنی به ابوزکریا یا ابوسعید. محدث عصر خود و از اصحاب حضرت صادق علیه السلام است ، و از گفته شیخ طوسی می توان ثقه بودن وی را استظهار کرد. وی به سال 198 هَ. ق. درگذشت.
قطان. [ ق َطْ طا ] ( اِخ ) کثیربن عباس. از محدثان است. ( ریحانة الادب ).