فیض

در دل شب می توان گل چید از گلزار فیض آفتابی شد چو رنگ گل، کجا بو می دهد؟

نه جهان خواهم و نه جان جانا هم جهان فیض را توئی هم جان

ز فیض نور معنی شام اهل دل سحر باشد چراغ خلوتم از خویش روشن چون گهر باشد

احمدشاه ازهر فیضیار فرزند حاجی عبدالحکیم‌خان است، که به تاریخ ۶ جدی ۱۳۲۶ خورشیدی در روستای امیرمحمّدخان ولایت غزنی چشم به جهان گشود. تحصیل ابتدایی را در مکتب سیّدجمال‌الدّین افغان، دورهٔ متوسطه و عالی را در لیتسییی نادریهٔ کابل خوانده‌است.

ز فیض صبح تو شامم امید آن دارم که بگذرد شب و گردم چو روز نورانی

عاشق و معشوق راهست ز هم فیض‌ها آنکه مرید منست هست هم او پیر من

آمودریا که ۲۵۴۰ کیلومتر طول دارد و از یخچال‌های پامیر سرچشمه می‌گیرد و حدود ۲۴۱ هزار کیلومتر مربع از خاک افغانستان را آبیاری می‌کند. حدود هزار کیلومتر از این رود مرز بین افغانستان و جمهوری‌های تاجیکستان و ازبکستان است. آمودریا از جایی که رود کوکچه در غرب شهر فیض‌آباد به آن می‌ریزد قابل کشتیرانی می‌شود.

چه فیض است از بهار لخت دل دانی کنارم را اگر یک ره پر از گل دیده‌ای دامان گلچینی

فیض کرم را سخنم درگرفت بار من افکند و مرا برگرفت

ای فیض هدایتت مرا هادی راه دایم تو ز حال من به از من آگاه

فیض‌آباد یا آیودهیا شهری است در شمال هند که در گذشته مرکزیت منطقه اوده را داشته‌است.

فیض ارنگوید جز حرف خوبان ممنون اوئیم ما تا قیامت

یاد زلفت گل شب بیداری فیض صبح اول شام است مرا