فضال

یکی نامداری که از پشت آدم نیامد به افضال او هیچ فضلی

عاری ز طاعت آمده پیش تو خلعتی پوشان ز جامه خانه افضال در برش

بوالفضولان همگی مفضالند بی اصولان همه طناز شدند

ننمود اندر او به وجه کمال صورت ذوالجلال و الافضال

مهترانند مفضل و هر یک اندر افضال جاودانه زیاد

جسته سرمایه از صفت تأیید بسته پیرایه از کفت افضال

هنر پناه وزیری که هیچ باقی نیست که نیست جمع در او از فضایل و افضال

گر نکردی رحمت و افضالتان در شکستی چوب استدلالتان

مرحبا آلک ذوو الرحمه حبذا صبحک ذووالافضال

اسمش شیخ نجم الدین، عم قاضی مسیح الدین عیسی است و علاقه به سلطان یعقوب بن حسن ترکمان داشت. لهذا متخلص به یعقوب و چندی وزارتش مطلوب شد. به هر صورت از فضلای صاحب حال و علمای با افضال بود. در مجالس النفایس احوال او ثبت است. از اوست: