فرمودن

معنی کلمه فرمودن در لغت نامه دهخدا

فرمودن. [ ف َ دَ ] ( مص ) در زبان پهلوی فرموتن و در پارسی باستان فرما و در کردی فرمون . ( حاشیه برهان چ معین ). حکم کردن.امر نمودن. فرمان دادن. ( ناظم الاطباء ) :
اگر بگروی تو به روز حساب
مفرمای درویش را شایگان.شهید بلخی.نزد آن شاه جهان کردش پیام
دارویی فرمای زامهران به نام.رودکی.چنین گفت هارون مرا روز مرگ
مفرمای هیچ آدمی را مجرگ.بوشکور.سبک باش تا کار فرمایمت
سبک وار هر جای بستایمت.منطقی رازی.بت اندر شبستان فرستاد شاه
بفرمود تا برنشیند به گاه.فردوسی.به خیره همی جنگ فرمایدم
بترسم که سوگند بگزایدم.فردوسی.بفرمود کو را به هنگام خواب
از آن جایگه افکنند اندر آب.فردوسی.در خمار می دوشینه ام ای نیک حبیب
خون انگور دوسالیم بفرموده طبیب.منوچهری.مکن بد با کس و کس را مفرمای
به نام نیک گیتی را بیارای.( ویس و رامین ).نامه ها فرمود سوی سپهسالار غازی و سوی قضاة و... ( تاریخ بیهقی ). اگر بفرمایی نزدیک وی روم. ( تاریخ بیهقی ). از این چه خداوند فرمود و این نواخت تازه که ارزانی داشت سخت شادمانه شد. ( تاریخ بیهقی ).
همه روز فرمایشان دار و برد
سواری و شور و سلیح و نبرد.اسدی.دیوت از راه ببرده ست مفرمای هلا
تات زیر شجر گوز بسوزند سپند.ناصرخسرو.دانی که خداوند نفرمود بجز حق
حق گوی و حق اندیش و حق آغاز و حق آور.ناصرخسرو.این هر سه را در وقت سیاست فرمودندی. ( نوروزنامه ).
که فرمایدت کآشنای خسان شو؟
که گوید که هرای زر بر خر افکن ؟خاقانی.چو شه بشنید قول انجمن را
طلب فرمود کردن کوهکن را.نظامی.بفرمود اسب را زین برنهادن
صبا را مهد زرین برنهادن.نظامی.چو روزی چند از عشرت برآسود
چو سیر آمد ز عشرت کوچ فرمود.نظامی.به خردان مفرمای کاردرشت
که سندان نشاید شکستن به مشت.سعدی.هر آنکست که به آزار خلق فرماید
عدوی مملکت است آن به کشتنش فرمای.سعدی.دایه ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات را در مهد زمین بپرورد. ( گلستان ).

معنی کلمه فرمودن در فرهنگ معین

(فَ دَ ) [ په . ] (مص م . ) ۱ - امر کردن ، دستور دادن . ۲ - گفتن .

معنی کلمه فرمودن در فرهنگ عمید

۱. معادلی احترام آمیز برای «گفتن» و «بیان کردن»: جناب عالی فرمودید فردا تشریف نمی آورید.
۲. (مصدر لازم، مصدر متعدی ) برای دعوت کسی به انجام کاری گفته می شود: بفرمایید میوه میل کنید.
۳. (مصدر لازم، مصدر متعدی ) کردن، نمودن، دادن (در ترکیب با فعل دیگر ): امر فرمود، میل فرمود.
۴. (مصدر لازم، مصدر متعدی ) دستور دادن، امر کردن.
۵. هنگامی گفته می شود که با احترام کسی را دعوت به کاری کنند: بفرمایید از دهان می افتد.
۶. واژۀ مؤدبانه برای انجام دادن کار یا رفتاری: ایشان ملاحظه فرمودند.

معنی کلمه فرمودن در فرهنگ فارسی

( مصدر ) ( فرمود فرماید خواهد فرمود بفرما (ی ) فرماینده فرموده فرمایش ) ۱ - امر کردن حکم کردن دستور دادن ۲ - گفتن ۳ - آمدن : بیرون فرمودن ۴ - کردن : نوازش فرمودن عنایت فرمودن ۵ - به صورت دوم شخص مفرد یا جمع امر در تعارف به کار رود گاه با فعل دوم : بفرما بنشین ( بفرمایید بنشینید ) بفرما میل کن ( بفرمایید میل کنید ) و گاه بدون فعل دوم و آن مقتضای مقام معانی ذیل را می دهد : الف - داخل شوید ب - خارج شوید ج - بگیرید د - بخورید ه - بنشینید و - جلو بیفتید و غیره توضیح ترکیب افعال با مشقات فرمودن در زبان پهلوی سابقه دارد : فرمایت نیوشیتن ( فرماید نیوشیدن خطاب بشاه ) دتیگر فرماید پرسیتن ( ددیگر فرماید پرسیدن ) ( شاه ) در مثال اول یعنی : گوش بدهید ( امر غایب به جای امر حاضر ) و در مثال دوم به معنی پرسید ( مضارع به معنی ماضی آمده ) نظامی عروضی در چهار مقاله گوید : رای عالیه - اعلاه الله - بفرماید دانستن که ... نظامی در جمله فوق صیغه امر غایب را به جای امر حاضر آورده است .

معنی کلمه فرمودن در ویکی واژه

امر کردن، دستور دادن.
گفتن.

جملاتی از کاربرد کلمه فرمودن

در نزد پیامبر اسلام سخن از میمونه و ام الفضل واسماء و سلمی به میان آمد و آن حضرت فرمودند: این خواهران زنانی مؤمن‌اند.
مرا روزِ ازل کاری به جز رندی نفرمودند هر آن قسمت که آن جا رفت از آن افزون نخواهد شد
زمان دولت گذشته، رشد اقتصادی منفی بود و انگار ساعت بر عکس می‌چرخید و بردارها رو به قبل در حرکت بود لذا سران قوم هم می‌فرمودند در روز به جای سه وعده، دو وعده غذا بخورید و یک وعده غذا بخورید و دیگری در اوایل مرداد ۹۱ در مشهد فرمود: اگر مرغ در دسترس نیست آن را با یک ماده پروتئینی دیگر جایگزین کنید.
همه می های میخانه به ما انعام فرمودند کرم بنگر که الطافش چه ها کرده به جای ما
قُلْ یا أَیُّهَا النَّاسُ گوی ای مردمان إِنْ کُنْتُمْ فِی شَکٍّ مِنْ دِینِی اگر شما در گمان‌اید از دین من فَلا أَعْبُدُ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ نپرستم آنچه می‌پرستید شما فرود از خدای وَ لکِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِی یَتَوَفَّاکُمْ و لکن اللَّه را پرستم آن خدای که شما را میراند وَ أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ (۱۰۴) و مرا باین فرمودند که از گرویدگان باش.
وَ أَنْ أَقِیمُوا الصَّلاةَ و فرمودند ما را که نماز بپای دارید وَ اتَّقُوهُ و از خشم و عذاب خدای بپرهیزید وَ هُوَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ (۷۲) و او آنست که شما را برانیگخته با وی خواهند برد.
او در زمان خلافت مأمون عباسی به همراه برادرش احمد بن موسی و نزدیکان به قصد دیدار برادرشان از مدینه به سمت توس حرکت می‌کند و در پی جنگی که میان ایشان با سپاه قتلغ حاکم عباسی فارس درگرفت او به شیراز گریخت و در آنجا مخفی شد، از آن جمله سید میر محمد بود که توانست در این وقایع مخفی شود. زمان و نحوه درگذشت وی مشخص نیست که به مرگ طبیعی بوده‌است یا کشته شده‌است. آنچه مسلم است وی در خفا به کتابت قرآن مشغول بوده‌است و از همین راه بندگان زیادی را آزاد فرمودند.
و درین غربت فرمودن با او سرّی بود که جوانمردی در آن قافیه شعر خویش باز آورده و گفته:
«آیت‌الله سید احمد خوانساری در مسجد پیش از اذان و اقامه عرضه می‌داشت :«السلام علیک یا ابا عبدالله»یکی از شاگردان ایشان می‌گوید: به ایشان عرض کردم که آیا سلام بر امام حسین علیه‌السلام در اینجا وارد شده‌است؟ ایشان فرمودند: خیر، عرض کردم: پس شما چرا این جمله را قبل از هر نماز می‌فرمایید؟ ایشان فرمود: برای اینکه این محراب، این منبر، این نماز و این جمعیت، همگی برای امام حسین علیه‌السلام است. اگر او نبود، هیچ چیز نمی‌ماند»
بی‌اجازت ورود فرمودند (‌این‌ چه ‌حرفست‌؟‌) میهمان‌ بودند!
لا شَرِیکَ لَهُ با وی انباز نیست وَ بِذلِکَ أُمِرْتُ و بدین فرمودند مرا وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ (۱۶۳) و من اول مسلمانم که گردن نهاد وی را.
ما نزد رسول‌الله بودیم که علی بن ابی طالب وارد شد، در این هنگام پیامبر فرمودند: قسم به کسی که جان من در قبضهٔ قدرت اوست این مرد (اشاره به علی) و شیعهٔ او روز قیامت رستگارانند، آنگاه بود که آیه خیرالبریه نازل شد.
«یزدگرد شکست خورد و از راه یزد به جانب دیار خراسان انعطاف داد و سپاه اسلام نیز به تعاقب او بودند. بخشی از سپاه اسلام، شامل جمعی از صحابه و تابعین در بیابان طبس راه گم کرده و به حوالی فهرج رسیدند. چون اهالی آنجا را به دین مجوس دیدند، آنها را به اسلام دعوت فرمودند؛ اهالی فهرج در مقابل دعوت سپاه اسلام مهلت خواستند که ما قبایل و عشایر و دوستان را احضار کنیم تا کمر به اطاعت فرمان خدا و رسولش ببندیم.
بگفت ار تیره‌دل یا هرزه گردیم درین ره هر چه فرمودند، کردیم
گفتم: آری، فرمودند که تو بردار آویخته می‌شوی…."