فردید

«مشروطیت [و] رابطه آن با دفع فاسد به افسد» نوشته‌ای از احمد فردید در دهه ۶۰ است که بنا بود در روزنامه کیهان منتشر شود ولی به دلایل نامعلوم از چاپ آن صرف‌نظر می‌شود. با اینحال فردید این مقاله را به همراه حاشیه نگاری به یکی از شاگردان نزدیک خود علی ابوالحسنی معروف به «مُنذِر» می‌رساند و ابوالحسنی آن را یک دهه بعد از درگذشت احمد فردید همراه با یک مقدمه در مرداد ۱۳۸۴ منتشر می‌کند.

دینانی اصطلاح فیلسوف شفاهی را برای فردید مناسب می‌داند. فردید در زمان حیاتش به او گفته بود بیش از هزار صفحه یادداشت دارد و پس از درگذشت او دینانی حواشی زیادی از او را بر برخی کتاب‌ها در بنیاد فردید مشاهده کرده که شاید اگر استخراج شود بالغ بر هزار صفحه باشد.

شوید آنگه عیان و دوست گردید در آخر همچو دید ذات فردید

احسان در سال ۱۹۹۷ میلادی (۱۳۷۶ شمسی) در رشته فلسفه دانشگاه سوربن پاریس ثبت نام کرد و شروع به گذراندن واحدهای گرایش جدید خود (فلسفه اگزیستانس و فنومنولوژی) کرد. چند سال بین پیش‌دکترا و دفاع از رساله دکترا فاصله افتاد، چون موضوع رساله دکترا از فلسفه قرون وسطی به فلسفه معاصر تغییر کرده‌بود. سرانجام او رساله خود را با موضوع تبعات اندیشه وجودی مارتین هایدگر (بویژه در دو بعد دینی و سیاسی) و اثرگذاری آن بر متفکران ایرانی (نقد قرائت احمد فردید) تکمیل کرد و موفق به اخذ مدرک دکترای خود از دانشگاه سوربن پاریس در سال ۲۰۰۷ میلادی (۱۳۸۶ شمسی) شد.

به نظر احسان نراقی فردید پس از انقلاب دچار چرخش فکری و تغییر موضع گردید. او خطاب به یکی از دوستانش گفته بود که «فره ایزدی» را در وجود خمینی دیده‌است.

فردید پس از انقلاب خود را نامزد مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی نمود، ولی در هیچ‌یک رأی لازم را به‌دست نیاورد و با ۲۰۱ رای خبرگان و ۶۰۰۰ رای برای مجلس شورای اسلامی ناکام ماند. او از انقلاب اسلامی ایران حمایت کرد. فردید همچنین یک طرف از جدال معروف هایدگری-پوپری در ایران بعد از انقلاب بود.