فدا

عید قربان منست اینم منی من خلیل عهد و اینم یک فدا

کردند در رکاب شه عشق، جان فدا یک تن بجا نماند از آن قوم باوفا

بزلف یار دل بستم، به بستن دل چنان مستم دو عالم رفت از دستم، کنون خُود را فدا سازم

سر چه باشد که فدا بر سر پیمان نکنم جان چه باشد که نثار ره جانان نکنم

کاش آن زمان که در ره جانان شد او فدا جان جهانیان همه می شد فدای او

سرم بادا فدای گنج جانم که خواهم برد آخر رنج جانم

آیی و بگذری به من و باز ننگری ای جان من فدای تو، این نیز بگذرد

اگر دل میبرد از من و گر جان میکشد از تن فدا هم این و هم آنش بکن گوهر چه میخواهد

چون بنام حق شدم در دام او صد چو جان من فدای نام او

سری دارم فدایِ آستانت به پایِ خود نخواهم رفت ازین کو