فارس

ازین پیشتر عاقلان گفته اند فارسل حکیما و لا توصهی

ترسم اندر فارس آید جانم از سختی بلب وز درخت آرزوی خود نچینم هیچ بار

هوای مهر ملکزاده‌ام به فارس‌کشید که تا روان برهاند ز کید گیهانم

شاه پذرفت و از آن پس‌ که ‌گرفتم فرمان از پی آمدن فارس ز شه جستم بار

زیرا که فارسی کم و تازی فزون بود وان کوز هر دو ماند استاد چون بود

ز هندستان دگر در فارس نارد کاروان شکر ز بس از آن لب شکرفشان بر لب سخن دارم

از چین پس ازاین مشک نیارند که در فارس توچین دگر داری ومشک دگر از مو

در فارس نیست خاک و به تبریز کزخون به رنگ لعل یمن نیست

باز دل آن فارس مطلق عنان رخش جنون تاخت به میدان عشق

کاروان شکر از هندوستان نامد به فارس اینکه ارزان وفراوان گشته شکر ز آن لب است