غلتیدن

مباد ریختن آبرو بود، هش دار بوقت خنده سرشکت بچهره غلتیدن!

عمرها بر خوبش بالد شیشه تا خالی شود گردن بسیار می‌خواهد به‌سر غلتیدنی

می کند شبنم گل از سر شب تا دم صبح مشق شیرینی در میکده غلتیدن تو

غوطه خوردن به زهر ناکامی سبزه غلتیدن است دل‌ها را

من و در خاک غلتیدن تو و حالم نپرسیدن به عاشق آنچنان زیبد به دلدار اینچنین باید

ز دل تپیدن و از دیده روشنی خواهند ز خون دویدن و از اشک چشم، غلتیدن

زلال حکم روان ترا بود یارب همیشه در چمن روزگار غلتیدن

بغم بساز گرت پایداری است هوس که مست را اثر بیغمی است غلتیدن

یادم آمد در رهت ذوق به سر غلتیدنی همچو اشک خویش از سر تا قدم پهلو شدم

آه از آن دریا جدا گردیدم و نگداختم چون‌گهر غلتیدن اشکم ز درد بی‌نمی‌ست