غالب

ای همه مقهور و تو بر همه قاهر وی همه مغلوب و تو بر همه غالب

غالب ز عزیزان وطن بوده‌ام اما آوارگی از فرد حسابم به در آورد

آن کس که همی گفت منم فاتح و غالب شد با سپه و خیل و حشم عاجز و مغلوب

تیغ را گردد زبان کند از سپر انداختن خصم غالب می شود ز افتادگی مغلوب ما

رخ می کنم به ناخن، لب می گزم به دندان با خویش در نبردم، غالب نبرد عالم

آمدم بر راه و غالب گرد دل می گرددم لغزش پایی که باز از جاده ام دور افگند

چو غالب گشته بود از تیغ کین خواه نداد اندیشه را در خویشتن راه