عقب نشینی

پادشاهی هخامنشی در بیشترین حد خود، از بخش‌هایی از اروپای شرقی در غرب تا دره سند در شرق امتداد داشت و آن را به بزرگ‌ترین امپراتوری جهان تبدیل می‌کرد. هخامنشیان زیرساخت هایی را برای حمایت از نفوذ فزاینده خود ایجاد کردند، از جمله تأسیس شهرهای پاسارگاد و تخت جمشید. امپراتوری تا مرزهای ایالت‌های شهر یونان در سرزمین اصلی یونان امروزی گسترش یافت، جایی که ایرانی‌ها و آتنی‌ها بر یکدیگر تأثیر گذاشتند که اساساً یک تبادل فرهنگی متقابل است. میراث و تأثیر آن بر پادشاهی مقدونیه نیز بسیار زیاد بود، حتی برای قرن ها پس از عقب نشینی ایرانیان از اروپا در پی جنگ های یونان و ایران.

آخرین رئیس اتحادیه کتلر فون گوتارد، با ناامیدی از همسایگان متمدن خود درخواست کرد تا او را نجات دهند. در اکتبر۱۵۶۰ اریک به حکومت رسید و در همان سال سوئد را در جنگ لیوونی‌ها، درگیر کرد. در مارس ۱۵۶۱، شورای شهر ریوال به سوئد تسلیم شد و به پایگاهی برای پیروزی بیشتر سوئد در منطقه تبدیل گردید. پس از آن، سوئد ناگزیر بود به سیاست جنگ و کشورگشایی ادامه دهد چون عقب نشینی به معنی نابودی تجارت بالتیک بود.

با وقوع انقلاب ۱۹۱۷ در روسیه، سازمان نیروهای این کشور از بین رفت و قدرت در روسیه به دست بلشویک‌ها افتاد. در نتیجه نیروهای روسیه از ۱۷ تیر ۱۲۹۶ (۸ ژوئن) شروع به عقب‌نشینی از ایران کردند. تا این زمان عوامل دولت مرکزی ایران و ولیعهد در پست خود باقی مانده‌بودند. در زمان خروج روس‌ها از تبریز در ۹ اسفند ۱۲۹۶، قدرت واقعی به کمیته محلی حزب دموکرات و رئیس آن اسماعیل نوبری سپرده شد. با این حال به علت خلا قدرت به وجود آمده در اثر عقب نشینی روس‌ها، عثمانی‌ها به سرعت مناطق تخلیه شده توسط روس‌ها را به اشغال خود درآوردند و در ۲۷ خرداد ۱۲۹۷ وارد تبریز شدند. : ۴۹۶