عظت

نه پند واعظت از ره برد، نه نغمه ی چنگ؛ میان مسجد و میخانه، بیخطر جایی است!

عارفی گفت: اگر دل، شربت عشق دنیا بنوشید، فزونی موعظت ویرا سودی نبخشد. چنان که جسد نیز اگر بیماری در آن استوار شد، بیش دارویش مفید نیفتد.

واعظت در سینه درد وداغ بس بلبل جان ترا مازاغ بس

سرمست می موعظتت بهر شکستن بر سنگ ندامت بزند جام ملاهی

قوله: یا أَیُّهَا النَّاسُ ایّ اسمی منفرد است میان دو تنبیه، و تکرار تنبیه بر سبیل تأکید است، و تحقیق موعظت. معنی آنست که هان بیدار باشید تا گویم، هان نیوشید پند که میدهم، بپذیرید حکم که میکنم. خداوندا حکم چیست؟

چو در موعظت گوهرافشان کند سخنهاش تأثیر در جان کند

گوش ما موعظت نیوش نبود ورنه هر ذره‌ای دهانی داشت

قالُوا سَواءٌ عَلَیْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْواعِظِینَ ای لا نقبل کلامک و دعوتک و عظت ام سکتّ.

پس از توحید جان افزای تا جانم به جا باشد به زهد و موعظت گفتن خدا بر من گواباشد

پژمرده دل زبان نگشایم بموعظت شمشیر رامقابله باجانور بود