عبور

دنیا پلی است در گذر کشور فنا در موسم عبور بیاید از آن گذشت

آه، که ابری سیه، بست تتق در چمن آه که بادی خنک، کرد به گلشن عبور

بر سر آن کوه راهی نیک تنگ کز عبورش بود پای وهم لنگ

شد عبور یوسف مهر از وفا در قبول آل اسحق از قضا

سبکروی که ز سطح محیط کرده عبور چنانکه دایره ظاهر گشته بر سر آب

طریق تو اگر این جشن خواهی ز جشن عقل و جان و دل عبور است

ز ملکش هر آن کسی که کردی عبور گرفتند عشار از وی عشور

کشتی فضل توام داد ازین لجه عبور طعمه حلوا شد و رختم کفن اهل قبور

دی عبورم پی سراغ بتی شد به بتخانه معین دل

از فلک هر چه میرسد به ظهور بر دل او کند نخست عبور