طراد

جنود نفس تو با عقل در طراد و نبرد فرشته تو و دیو تو در طعان و ضراب

صحرا ز حله های الوان بهر کناری طراده از گل و مل از ارغوان نماید

توسن طبعم که داشت سبق بیون الطراد کنون چنان مانده شد که «قیل: یکبو الجواد»

این طرد مرا جوید و جویای طرادست وان نزل ترا خواهد و خواهان نزال است

چو عکس جیش حسن تو طراد آورد بر نقشم برون جستم ز فکرت من نه در عکسم نه در طردم

[توسن طبعم که بود من الجیاد الجیاد کنون چنان مانده شد که لا یجید الطراد]

وز عکس سنان و سلب لعل طراده میدان هوا طعنه زند لاله‌ستان را

روز هیجا که از طرادهٔ لعل موکبت شکل لاله‌زار گرفت

«قالَ اخْسَؤُا» ای ابعدوا، «فیها» کما یقال للکلب اذا طرد اخسأ، و قیل معناه انطردوا فیها انطراد الکلاب، و ابعدوا فیها بعد الکلاب «وَ لا تُکَلِّمُونِ» فی رفع العذاب فانّی لا ارفعه عنکم و لا اخرجکم منها، فعند ذلک ایس الکفّار من الفرج.

چه مرکبان را بر هم زند طراد نبرد چه سرکشان را درهم کند طعان و ضراب