صفر مطلق
معنی کلمه صفر مطلق در دانشنامه عمومی
در این دما انرژی جنبشی ذرات سازنده به کمینه خود می رسد و آنتروپی نیز صفر می گردد.
با یک درک نظری بهتر از صفر مطلق، دانشمندان برای رسیدن به این دما در آزمایشگاه مشتاق بودند. تا ۱۸۴۵، مایکل فارادی تلاش کرد تا بیشتر گازهایی را که تا آن زمان شناخته شده بودند را به مایع تبدیل کند، و با رسیدن به - ۱۳۰ درجهٔ سانتی گراد به رکورد جدیدی از پایین ترین دما رسید. فارادی معتقد بود که گازهای مشخصی، همچون اکسیژن، نیتروژن و هیدروژن باید گازهای دائمی باشند و امکان مایع کردن آن ها وجود ندارد. دهه ها بعدتر، در سال ۱۸۷۳ دانشمند نظری هلندی یوهان دیدریک وان در والس نشان داد که این گازها را می توان به مایع تبدیل کرد، ولی فقط تحت شرایط فشار بسیار بالا و دمای بسیار پایین. در سال ۱۸۷۷، لوئیس پل کایتت در فرانسه و رائول پیکتت در سوئیس موفق به تولید اولین قطره های هوای مایع در - ۱۹۵ سانتی گراد شدند. در ادامه در سال ۱۸۳۳ استادان لهستانی زیگمونت وروبلوسکی و کارول اولژوسکی به تولید اکسیژن مایع در دمای - ۲۱۸ سانتی گراد پرداختند.
شیمی دان و فیزیک دان اسکاتلندی جیمز دیوئر و فیزیک دان هلندی هایک کامرلینگ اونس به چالش مایع سازی دیگر گازها همچون هیدروژن و هلیوم وارد شدند. در سال ۱۸۹۸، پس از ۲۰ سال تلاش، دیوئر اولین نفری بود که هیدروژن را مایع کرد، و به رکورد دمای - ۲۵۲ درجه سانتی گراد رسید. هرچند کامرلینگ اونس رقیب او اولین نفری بود که هلیوم را مایع کرد، و این کار را در سال ۱۹۰۸ با استفاده از چندین مرحلهٔ پیش سردسازی و چرخهٔ همپسون - لینده انجام داد. وی دما را تا نقطهٔ جوش هلیوم در - ۲۶۹ درجه سانتی گراد پایین آورد. با کاهش فشار هلیوم مایع او حتی به دماهای پایین تر نزدیک به ۱٫۵ کلوین رسید. این ها سردترین دماهای بدست آمده بر روی زمین تا آن زمان بودند و این دستاورد منجر به دریافت جایزهٔ نوبل توسط او در سال ۱۹۱۳ شد. کامرلینگ اونس به مطالعهٔ خصوصیات مواد در دماهای نزدیک به صفر مطلق ادامه داد و برای اولین بار مفاهیم ابررسانایی و ابرشارگی را توضیح داد.
معنی کلمه صفر مطلق در دانشنامه آزاد فارسی
بر طبق نظریۀ جنبشی، کمترین دمای ممکن از لحاظ نظری، صفر کلوین، معادل ۲۷۳.۱۵- درجۀ سانتی گراد. در این دما مولکول ها در پایین ترین حالت انرژی اند. هرچند بنا بر قانون سوم ترمودینامیک، رسیدن به درجۀ صفر مطلق ممکن نیست، در عمل، دماهای کمتر از یک میلیاردم درجه بالاتر از صفر مطلق قابل دستیابی است. در نزدیکی صفر مطلق، خواص فیزیکی برخی از مواد تغییر کلی می کند، مثلاً بعضی از فلزات مقاومت الکتریکی خود را ازدست می دهند و اَبَررسانا می شوند.
معنی کلمه صفر مطلق در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه صفر مطلق
مقاومت الکتریکی یک رسانای فلزی به تدریج با کاهش دما کم می‌شود. در رساناهای معمولی مثل مس و نقره، وجود ناخالصی و مشکلات دیگر این روند را کند می‌کند. به طوری که حتی در صفر مطلق هم نمونه‌های معمول مس همچنان مقاومت الکتریکی کمی دارند. در مقابل ابررساناها موادی هستند که اگر دمایشان از یک دمای بحرانی کمتر شود، ناگهان مقاومت الکتریکی خود را از دست می‌دهند. جریانی از الکتریسیته در یک حلقهٔ ابررسانا می‌تواند برای مدت نامحدودی بدون وجود مولد جریان وجود داشته باشد. مانند پدیدهٔ فرّومغناطیس و خطوط طیفی اتم‌ها، ابررسانایی نیز پدیده‌ای کوانتومی است. هر چند یک تئوری جهانشمول برای اَبَررسانایی وجود ندارد؛ و نمی‌توان آن را با فیزیک کلاسیک به مانند یک رسانای مطلوب توصیف کرد.
این سرامیک در دمای بسیار بالاتری از صفر مطلق در حدود ۷۰ تا ۸۰ کلوین خاصیت ابررسانایی از خود بروز می‌دهد. البته امروزه ابررساناهای سرامیکی ساخته شده‌اند که تا بیش از ۲۰۰ کلوین (منفی ۶۰ درجه سانتیگراد) از خود خاصیت ابررسانایی نشان می‌دهند. امروزه گروه‌های مختلفی از سرتاسر جهان به دنبال این هستند که بالاخره ماده‌ای را کشف کنند که بتواند در دمای معمولی (۳۰۰ کلوین) هم از خود خاصیت ابررسانایی نشان دهد.
این مواد، کاربرد فراوانی در علم و صنعت و مخصوصاً فناوری فضایی دارند. دانشمندان، خواص این مواد را قبل از کشف، پیش‌بینی کرده بودند ولی روش تهیه آن‌ها برای دانشمندان مجهول بود اما با بررسی خواصشان مشخص شد که برای تهیه این مواد به یخچال‌های پیشرفته نیاز است که امکان ساخت آن تنها در دهه اخیر مهیا شده‌است. این یخچال‌ها می‌توانند دما را تا حد زیادی به صفر مطلق نزدیک کنند.