صبب

بقوله صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم حکایة عن اللَّه تعالی أ یفرح عبدی اذا بسطت له رزقی و صببت علیه الدنیا صبا؟ أما یعلم عبدی ان ذلک له منی قطعا و بعدا، أ یحزن عبدی اذا منعت عنه الدنیا و رزقته قوت الوقت، أما یعلم عبدی ان ذلک له قربا و وصلا؟ و ذلک من غیرتی علی عبدی.

گفت یکی را کشته بودند از قوم خویش و داوری از من درخواستند، من ایشان را داوری بریدم و براستی حکم کردم. آن گه رسول خواست که وضو کند. گفت‌ هل معک ماء قلت یا رسول اللَّه معی اداوة فیها شی‌ء من نبیذ التمر فاستدعاه فصببت علی یده فتوضأ و قال تمرة طیبة و ماء طهور.

خسته دل من در حزن گفتی مر الاتعجلن چون گفتمی با دیده من «انا صببنا الماء صب»

لو قال للسیل وهو منحدر فی صبب قف و لا تسل وقفا

قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ یَقْدِرُ لَهُ یبسطه علی من یشاء و هو مکر منه و یقدره علی من یشاء و هو نظر منه. و فی الخبر یقول اللَّه عزّ و جلّ: ا یفرح عبدی اذا بسطت له رزقی و صببت علیه الدنیا صبّا او ما یعلم عبدی انّ ذلک منّی قطع و بعد أ یحزن عبدی اذا منعت عنه الدنیا و رزقته قوت الوقت او ما یعلم عبدی انّ ذلک منّی قرب و وصل و ذلک من غیرتی علی عبدی».

فقل انا صببنا الماء صبا و نحن الماء لا ماء و لا نار