شیرمست

میان لاله و گل در در و دشت غزال شیرمست صبح درگشت

ناگهم از در درآمد نوغزالی شیرمست حمله ور بر شیرمردان چشم مستش شیروار

چو فرهاد آن ز دست یار نوشید چو شیرمست از مستی خروشید

سیر چشمان خیال از فکر وصل آسوده اند می گزد می شیرمست پرتو مهتاب را

چو صیّاد را آهو آمد به دست نشد سیر از آن آهویِ شیرمست

دو سبق خوان دبستان الست آن دو از پستان ایمان شیرمست

بره ای در خانه دارم شیرمست هم برنج و قد و نان و میوه هست

سیر شکوفه عقل مرا زیر دست کرد این ماهتاب روز، مرا شیرمست کرد

عالمی را شیرمست از جلوه مستانه کرد کرده است از می دماغ خود مکرر ماهتاب

کرد در مهد زمین از چرب نرمی های خلق خاکیان را شیرمست از شیر مادر ماهتاب