شکنجه

زین شکنجه و امتحان آن مبتلا می‌کند از تو شکایت با خدا

ای جان به قید گنبد خضرا چگونه‌ای؟ ای باده در شکنجه مینا چگونه‌ای؟

او از سر و پنجه بی خبر بود پنجش به شکنجهٔ دگر بود

بدوزخت نفرستم که اهل دوزخ را کفایت است عذاب و شکنجه نیران

نقد طرب آورده، بیرون زنهانخانه آن پیر خمیده قد، در دست شکنجه گر

در لجه عروق دلیران ز جوش کین هر موج در شکنجه صد موج دیگرست

نه خنده ای و نه نگاهی، تو را ازین چه تفاوت شکنجه خوار دو صد پیچ و تاب گو شده باشم

نازنین را که آن همه رم و رام بود بهر شکنجهٔ بهرام

زین سان که در شکنجه هجران در افتاده ام بیم است جان خسته که از تن برون جهد

طفلان به آشیانه ما راه برده اند در بیضه ما شکنجه صیاد دیده ایم