شکر

چون مگس چند زند بر سر دست فیض را لب شکری می‌باید

شکر که مظلومی و ظالم نه‌ای آمن از فرعونی و هر فتنه‌ای

شکر آنرا که حق مفوض کرد عالمی را به دولت تو امور

لعلت به صواب هیچ کس دم نزند رای شکری با همه عالم نزند

گلشکر آن را که نبود مستند لقمه را ز انکار او قی می‌کند

تو هر صورت نمایی را مدان از اهل این معنی که نی هر بحر مروارید ونی هر نی شکر دارد

زنند آینه پیل و زنگ و زد گویی ز گرد لشکر منصور چرخ آینه وار

وصف تو ز طبع من عجب نیست چون در ز صدف چو شکر از نی