شناس

قاری از وصف جامها دایم مور بر مرد مست روی شناس

جهانت عبرت و پندست رفته و مانده تو مانده بازشناس و تو رفته بازنگر

علی الجمله یقین بشناس مطلق که از حق نیست برخوردار جز حق

روز و شب می نشناسم الا وصل تو صبح و فراقت شامم

تو بشناس آنکه مقصود جهان است بمعنی رهبر آن کاروانست

امید عافیت آنگه بود موافق عقل که نبض را به طبیعت شناس بنمایی

دیده یوسف شناسی نیست در مصر وجود به که جنس خویش را از کاروان دارم دریغ

شناسای ولایت صاحب دل نه آنکو مینهد گل بر سر گل

نه باغ را بشناسی ز کلبه عطار نه راغ را بشناسی ز مجلس سلطان

تو از حکم یزدان گرگر شناس این گذر نیست از حکم یزدان گرگر