شماره گذاری

پس از ۱۸۷۱، ارتش‌های چهار پادشاهی متمایز باقی ماندند. اصطلاح «نیروی زمینی آلمان» در اسناد مختلف حقوقی مانند قانون مجازات نظامی استفاده می‌شد، اما در غیر از متون حقوقی، ارتش‌های پروس، باواریا، ساکسون و وورتمبرگ مستقل بودند و نام پادشاهی‌های خود را یدک می‌کشیدند. هر پادشاهی وزارت جنگ مخصوص به خود را داشت؛ بایرن و زاکسن، فهرست درجه‌های نظامی و رتبه‌بندی خود را برای افسران خود ایجاد کردند و فهرست وورتمبرگ فصل جداگانه ای از لیست رتبه‌های ارتش پروس بود. واحدهای وورتمبرگ و ساکسون بر اساس سیستم پروس شماره گذاری شدند اما واحدهای باواریایی شماره خود را حفظ کردند (هنگ دوم پیاده‌نظام وورتمبرگ هنگ پیاده‌نظام شماره ۱۲۰ تحت سیستم پروس بود).[نیازمند منبع]

بزرگراه بابایی با نام پیشین بزرگراه مدائن و با شماره گذاری بزرگراهی بزرگراه ۲۲ تهران بزرگراهی در شرق و شمال شرق شهر تهران است که به‌صورت شرقی ـ غربی امتداد دارد. این بزرگراه دارای طول تقریبیِ ۱۵ کیلومتر است. این بزرگراه در شرق از سه راه آبعلی آغاز می‌شود و در انتها به تقاطع بزرگراه‌های امام علی و صدر ختم می‌شود.

بزرگراه فضل الله محلاتی با شماره گذاری بزرگراهی بزرگراه ۱۸ تهران یکی از بزرگراه‌های شرقی-غربی شهر تهران است؛ که در منطقه ۱۲ و ۱۴ واقع شده است. این بزرگراه از شرق و از بزرگراه افسریه آغاز شده و تا خیابان پانزده خرداد غربی‌ترین نقطه آن امتداد دارد. میدان آهنگ در این بزرگراه قرار دارد. بزرگراه امام علی با این اتوبان در میدان محلاتی متقاطع می‌باشد.

هرچند این اعداد در علوم، محاسبات و کسرها کاربرد نداشتند ولی با این وجود آن‌ها بین سده‌های ۱۳ام تا ۱۵ام میلادی در گستره اروپای شمالی و شمال غربی دارای کاربردهای متنوعی مانند: شماره سال، صفحات کتاب، بخش‌بندی متون، عددزنی یادداشت‌ها و لیست‌ها، اندیس‌ها و نمایه‌ها، میزها در جشن‌ها و مراسم و همچنین برای شماره گذاری حامل نت (موسیقی) بودند.

بزرگراه صدر با نام پیشین بزرگراه دوگل و با شماره گذاری بزرگراهی بزرگراه ۲۲ تهران بزرگراهی در شمال شرق و شمال شهر تهران است که به‌صورت شرقی ـ غربی امتداد دارد. این بزرگراه دارای طول تقریبیِ ۶ کیلومتر است.

بزرگراه یادگار امام (نام پیشین: بزرگراه اوین، بزرگراه ۱۰۰) با شماره گذاری معابر بزرگراه ۴۷ تهران اصلی‌ترین شریان شمالی - جنوبی و شرقی - غربی در محدوده شمال غرب و غرب تهران است.

اس‌تی‌اس-۹ (که با نام اس‌تی‌اس-۴۱-آ و آزمایشگاه فضایی ۱ ∗ نیز شناخته می‌شود) نهمین ماموریت شاتل‌های فضایی ناسا بود که اولین ماژول آزمایشگاه فضایی را در مدار زمین قرار داد. پرتاب در ۲۸ نوامبر ۱۹۸۳ (۸ بهمن ۱۳۶۱) و به وسیله کلمبیا صورت گرفت. این آخرین پرتاب کلمبیا تا زمان پرتاب اس‌تی‌اس-۶۱-سی در ژانویه ۱۹۸۶ بود. همچنین این آخرین پرتابی بود که از شماره گذاری قدیمی استفاده می‌کرد؛ البته تا زمان پرتاب اس‌تی‌اس-۲۶ (یعنی پس از انفجار فضاپیمای چلنجر در پرتاب اس‌تی‌اس-۵۱-ال). در سامانه جدید شماره‌گذاری اس‌تی‌اس-۹ به اس‌تی‌اس-۴۱-آ تغییر یافت.