شرام (شاعر). گریگور کاراپتی تالیان ( ارمنی: Գրիգոր Կարապետի Թալյան; انگلیسی: Grigor Talian ) متخلص به شرام ( ارمنی: Շերամ; انگلیسی: Sheram; زاده ۲۰ مارس ۱۸۵۷ - درگذشته ۷ مارس ۱۹۳۸ ) شاعر، آوازه خوان مردمی و آهنگساز اهل ارمنستان است. وی را به عنوان بنیانگذار «هنر نوین گوسان» ( آهنگسازی مردمی ارمنی ) می شناسند. در ۲۰ مارس ۱۸۵۷ در شهر آلکساندراپول ( گیومری فعلی ) به دنیا آمد. در سن ۱۰ سالگی پدر خویش را از دست داد. از سنین ۱۲–۱۳ سالگی آهنگ هایی را خلق نموده است. در بین سال های ۱۹۱۵ تا ۱۹۳۵ میلادی شرام در شهر تفلیس اقامت داشت. وی ملودی ها و آهنگ هایی مردمی خلق نمود است که از آن جمله اند: • The roses blossom in the garden • I beg you, mountains • She is graceful • You are my muse • Undefeated fairy • We are brothers شرام آهنگ «Like an Eagle» را تصنیف نموده است که به آندرانیک اوزانیان قهرمان ملی ارمنیان تقدیم نموده است. وازگن یکم، پاتریارک و جاثلیق تمام ارمنیان جهان، دربارهٔ این ترانه گفته: «این آهنگ امروزه یکی از محبوبترین آهنگ هاست و در گردهمایی خانوادگی، میهمانی ها و سایر مناسبت های در ارمنستان خوانده می شود. » در ۷ مارس ۱۹۳۸ در سن ۸۰ سالگی در شهر ایروان درگذشت. آثار وی در سال ۱۹۵۹ به چاپ رسید.
معنی کلمه شرام در ویکی واژه
زن شرخر، زن سلیته، زنی که بدنبال شَر است. شرام ممکن است از دو بخش شر - آم شکل گرفته باشد، و استنباط کلی از واژه به زبان معیار باستان زن شرور است.
جملاتی از کاربرد کلمه شرام
و تفاوت میان خلق اندر این بسیار است که بیشتر خشمها از سبب زیادت مال و جاه بود و اگر کس کارهای خسیس کند چون نرد و شطرنج و کبوتربازی و مثل این، اگر کسی گوید نیک نبازد یا شراب بسیار نخورد فلان خشمگین شود و شک نیست که هرچه از این جنس است به ریاضت از وی بتوان رستن، لیکن آنچه لابد آدمی است، اصل خشم در آن باطل نشود و خود نباید که شود که محمود نباشد، لیکن چنان نباید که اختیار از وی بستاند و به فرمان شرع و عقل نباشد و به ریاضت خشم را با این درجه توان آورد. و دلیل بر آن که اصل این خشم بنشود و نباید که شود آن است که رسول (ص) از این خالی نبودی و گفتی که من بشرام. اغضب کما یغضب البشر خشمگین شوم چنان که آدمی خشمگین شود، و هر آدمی که لعنت کنم یا سخن درشت گویم در خشم یا بزنم، بارخدایا آن از من سبب رحمت گردان بر وی.
در سال ۱۹۷۰ راجنیش زمانی را در بمبئی گذراند و هوادارانی با نام «سانیاسین‌های نوین» پیدا کرد. در این مدت او با گسترش تکنیک‌های روحانی‌اش، به سراسر هند سفر کرده و به سخنرانی می‌پرداخت. راجنیش از منتقدان جدی کمونیسم و بنیادگرایی مذهبی در هند بود. او همچنین از راه سخنرانی‌هایش دیدگاه‌های تازه‌ای در مورد آیین‌های مذهبی، عرفان و فلسفه ارائه کرد. در سال ۱۹۷۴ راجنیش به پونه رفت، جایی که در آن یک بنیاد و آشرام پدیدآوردند تا انواع گوناگونی از ابزارهای تغییر مذهب برای هندی‌ها و سایر بازدیدکنندگان خارجی ارائه شود. در اواخر ۱۹۷۰ تنش بسیاری بین حزب جاناتا در حکومت مورارجی دسای و جنبش نئوسانیاس درگرفت که سبب توقف گسترش آشرام شد.
در آشرام سکوت وجود دارد و استادان معنوی با تعالیم و تمرینات جسمی و روحی به پرتو جویان مدد می‌رسانند که به درک بالاتر و والاتری از خود و هستی دست یابند. در سرتاسر هند این آشرام‌ها و جود دارند و هر کس می‌تواند با پرداخت مبلغی در این آشرام‌ها به تمرینات و پاکسازی جسم و روح بپردازد.
اشو در ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰ در آشرام پونای هند درگذشت. دلیل رسمی مرگ او نارسایی قلبی اعلام شد اما در بیانیه‌ای که از سوی کمون او منتشر شد مدعی شدند که در زندان‌های آمریکا «زندگی برایش جهنم شده بود». خاکستر او در اتاق خواب تازه افتتاح شده‌اش در آشرام پونا قرار داده شد. بر روی سنگ مقبره‌اش آمده‌است: «اشو هرگز متولد نشده و هرگز نمرده، فقط در بین ۱۱ دسامبر ۱۹۳۱ تا ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰ این سیاره را ملاقات کرده‌است.»
وی در ۵ ژوئن ۱۹۰۷ در گیومری به دنیا آمد در سال ۱۹۲۶ به ایروان نقل مکان نمود. رومانوس ملیکیان یکی از استادان وی بود. وی همچنین برندهٔ عنوان افتخاری هنرمند مردمی ارمنستان شوروی (۱۹۶۰) شده‌است. گیولزادیان تک‌خوان ارکستر فیلارمونیک ارمنستان بود. وی همچنین به خاطر اجرای ترانه‌های شرام شناخته شده‌است. وی در ۷ اکتبر ۱۹۸۰ در سن ۷۳ سالگی در ایروان درگذشت.
ماهاتما گاندی رهبر جنبش آزادی هند در بیشتر مواقع به آشرام می‌رفت تا خود را به لحاظ روحی تقویت کند. در آشرام می‌توان به پاکسازی کارماهای منفی پرداخت. آشرام بنیاد اسحا یکی از آشرام های هند است.
