شادی

نه غم از کم ، نه شادی از بیشت هستی و نیستی یکی پیشت

این‌چنین است خواب غفلت هم عاقبت شادی‌ت شود همه غم

پدر احمد، محمد ابو شادی بیگ، وکیل مشهور، رئیس اتحادیه وکلا و حزب وفد بود. مادر او، نوه امینا نقیب، از یک خانواده ادیب ترکیه‌ای بود.

در طبرستان برای فرصت شادی دادن به یک موضوع، به آن پسوند «سَری» می‌دهند.

چه نشانی به باغ عزت خار چه نمانی به جای شادی غم

دگر ره دیو کینه روی بنهفت گل شادی به باغ مهر بشکفت

علی الجمله چو شه گنج گهر یافت دلش صد گنج شادی بیشتر یافت

جان فدای جلوه‌ای کردم که از شادی کفن چون گلستان از گریبان تا به دامن بشکفد

من در همه احوال خوشم، تا تو نگویی کز بهر کسی شادی پاینده محال است

بی توام شادیی نخواهد بود ای شگفتی که داردم باور

جشن آرامازد، را در آمانور (سال نو) زمانی که مسابقات و بازی‌های گوناگون و شادی بخش برپا می‌شد، برگزار می‌کردند. برای آرامازد حیواناتی به رنگ سفید چون گاو نر، میش و اسب قربانی می‌کردند. روز پانزدهم گاهنامه قدیم ارمنی به نام آرامازد نامگذاری شده‌است.

الهی خلق بشادی از بلا برهند، من بشادی مبتلا شدم، همه شادی بخود رسانند من ترا یکتا شدم

به شادی شد به دل اندوه ایشان کم از کاهی غم چون کوه ایشان