سیاه پوش

من درین جوش گرم جوشیدم وز تظلم سیاه پوشیدم

سیاه پوشید آن گلعداز و روز مرا ز سوگواری خود کرد همچو شام سیاه

شد ارغوان چو سوسن و ریحان سیاه پوش سنبل برید طره خود، یاسمن گریست

روز عزاست ای پسر سعی صفا چه میکنی کعبه سیاه پوش شد رفت ز مروه هم صفا

این روز که نوبت رفتن بود چنان که رسم است خواست که جامه‌ای بهتر پوشد و مأمون پیوسته سیاه پوشیدی و مردمان چنان گمان بردند که بدان همی‌پوشد که شِعار عباسیان سیاه است.

امروز دلی سخن نیوش اولیتر در ماتم خود سیاه پوش اولیتر

بیشتر فروشندگان غلامان سیاه هستند وآنها لباس سیاه پوشیده‌اند.

در آن زمان که قبای سیاه پوشیدی یکی به گوی چه ماند دو هفته ماه ترا

روا بود که تو در زیر خاک باشی و من سیاه پوشم و بر سر کنم ز ماتم خاک

وقتی او را دید گفت: «عجب، امروز لباس سیاه پوشیدی!»

هم از سیاه پوشی مرکعبه راست معشوق هم از سپید کاری مرخلد راست موثوق

از غم شدند وامق و عذرا سیاه پوش هم کسوتند لیلی و مجنون درین عزا