سگسار

همانا که شاپور گو بسته شد و یا وی ز سگساریان خسته شد

چنین پاسخش داد سگسار باز که ای نامور گرد گردن فراز

یکی نعره بر سوی سگسار زد چنان چونکه تندر بکهسار زد

بدان دار پیچید سگسار را مر آن اهرمن دیو بدکار را

آن رفت کز رنج و غمان خم داده بودم چون کمان بود این تنم چون استخوان در دست هر سگساره‌ای

از آن برق شمشیر آتش فکند به سگساریان بور سرکش فکند

چه آمد به نزدیکی آن درخت که بودی بدان بسته سگسار سخت

به سگساریان حمله آورد شیر سر و دست و پاشان بیفکند زیر

به توفیق یزدان پروردگار به سگسار سازم همه روز تار

ز سگسار مردم چه خواهی بگو مرادت چه باشد تو از من بجوی