سوراخ

درو بود سوراخها چون قفس ندیده شگفتی بدین گونه کس

گشته دولت به کارهاگستاخ مردم از بیم رفته در سوراخ

و گفت: نخواهم که دگر نزدیک من آئی هیچ نگفتم و دلم نداد که پشت بر وی کنم همچنان روی سوی او بازپس می‌رفتم گریان تا از چشم او غایب شدم ودر برابر او جائی ساختم و سوراخی بریدم و از آنجا او را می‌دیدم و عزم کردم که از آنجا بیرون نیایم مگر به فرمان شیخ چون شیخ مرا چنان دید و آن حال مشاهده کرد مرا بخواند و مقرب گردانید ودختر بمن داد.

لیک مارش نکرد گستاخی از چه‌‌؟ از راه تنگ سوراخی

آسمان سوراخ سوراخ است دایم چون دلم محفل قدر ترا در آرزوی مجمری

کوه از نهیب‌گرز تو خواهد به روز رزم بیرون دود چو رشته ز سوراخ سوزنا

لطفی نما که هست به راه قبای تو سوراخها به هر طرفی چشم انتظار

گر بیضه تن سوراخ شود هم پر بزنی هم جان ببری

آب سوراخ (فیروزآباد)، روستایی از توابع بخش میمند شهرستان فیروزآباد در استان فارس ایران است.

خواست تا در میان جهد گستاخ مرغش از رخنه‌، مارش از سوراخ

دهان تو که چو سوراخ در شد از تنگی همی کند لب لعلت دارو نهان گوهر