سنتور

سَنتور
سازی از خانوادۀ سازهای زهی مضرابیِ مطلق. آن را با دو مضراب چوبی می نوازند و ازجمله سازهای متداول در اجرای رپرتوار موسیقی کلاسیک (موسیقی دستگاهی) ایران است. سنتورهای متداول به سنتور نُه خرک معروف اند؛ به این اعتبار که بر روی صفحۀ چوبی این ساز، دو ردیف نُه تایی خرک وجود دارد. از روی هر خرک چهار رشته سیم فلزی می گذرد. بنابراین، این ساز در مجموع ۷۲ سیم دارد، هجده خرک در دو ردیف نُه تایی که هر خرک دارای چهار سیم است. جعبۀ طنینی این ساز به شکل ذوزنقه است و نوازنده آن را به صورت افقی (کمی مایل به جلو) در مقابل خود قرار می دهد. وترهای چهارگانه ای که از روی هر خرک می گذرد، به صورت هم صدا کوک می شوند. بنابراین، هر خرک با سیم های چهارگانه اش یک صدای واحد در هر طرف خود دارند. سنتور قابلیت تولید ۲۷ صدای مستقل را دارد؛ که شامل نُه صدا از خرک های سمت چپ، سیم های سفید، نُه صدا از خرک های سمت راست، سیم های زرد، و نُه صدا از پشت خرک های سفید، سمت چپ خرک ها، است که ممکن است در دستگاه آوازها و مایه های گوناگون، متغیر باشد. این ساز را با دو مضراب چوبی ظریف می نوازند.