سمت

حق جهان را قسمت نیکان شمرد جلوه اش با دیدهٔ مؤمن سپرد

جا بکوی یار ده ما را بجنّت جا مده قسمت ما را بما امروز ده فردا مده

نشد از چشم شوخ او نگاهی قسمتم هرگز مرا هم بهره ای زین دولت بیدار بایستی

نقد است قسمت همه دل‌ها ز جور تو ارباب جود وعده به فردا نمی‌کنند

بهره دونان گنج است و مرا رنج رسد قسمت هر کس تقدیر شده است از قسام

از هجر و وصل نیست گشایش دل مرا چون گوهرست قسمت من از دو سو گره

نبوّت مر ترا آتش فروزد نمود جسمت اینجاگه بسوزد

دست به دو قسمتِ فرقش کشید برقی از آن فرق به قلبش رسید

جهان کرده ای قسمت بندگان قناعت نکردم به قسمی از آن

موی سرش به نقره برابر گذاشتم قسمت نگر که خاک به موی میان فتاد