سقنقور

از سر کلک او سخا گوئی در سقنقور قوه با هست

گرفتم اینکه سقنقور برفزاید باهٔ لجاج محض نماید بدو علاج عنن

مهتاب برآمد کلک از گور برآمد وز ریگ سیه چرده سقنقور برآمد

دوستی گفتا سقنقوریم هست بر نمی خیزد جزین خیرم ز دست

منت ایزد را که منحول وی و الفاظ من عنت ذاتی و کافور و سقنقور است و باه

گر به جز کام تو زاید شب که آبستن بود شب عزب ورنه سقنقور قدر کافور باد

از بهر هوت تو خورد مرد کیسه‌دار جوشیده و کباب سقنقور و استرنگ

نو عروس از ره نشینان شکر چون گوید از آنک دام عنین از سقنقور مزور ساختند

جود و بخل از کف تو هر دو مخنث شده‌اند مگرش طبع سقنقور و دم کافورست

گر نیست سراپای ترا طبع سقنقور پس چون به یکی جلوه علاج عننی تو