سرانجام

همه آنچش نباید دید ناکام همه همچون تو آن بیند سرانجام

به از نام نیکو دگر نام نیست بد آنکس که نیکو سرانجام نیست

که آیا چه باشد سرانجام کار چه نقش آورد گردش روزگار

سرانجام گوهر نیارد ببار همان میوه‌ى تلخ آرد ببار

بی سرانجامان چو بیمار محبت گشته اند خویش را از درد بیدرمان مداوا کرده اند

نه شب دارم قرار و روز آرام ندانم چون شود کارم سرانجام

اگر مستم یقین جام تو خوردم غم عشق از سرانجام تو خوردم

چون ننالیم از جفای گردش گردون دون هیچ کار ما ز دور او سرانجامی نیافت

زاهدی گفت: آن قدر نفس خویش گریان به سوی خدا بردم تا سرانجام به رفتن خندان شد.

هر که دانست سرانجام حیات است فنا چون شرر دامن انجام در آغاز گرفت