سرافرازی

بس طیره بماندم ز طنّازی تو بس سخت فتادم از سرافرازی تو

با سرافرازی نهم پا در طریق انقلاب انقلابی چون شوم، دست من و دامان خون

رهانی ازین رنج رضوان ما سرافرازی از بخت این جان ما

سرافرازی که سر بر پایه‌اش سود ز گردون پایه‌ای بر بخت افزود

در عشق سرافرازی بردار توان کردن تا من سر جان دارم در کوی غمت پستم

اگرچه خوار شدم بر درت چو خاک هنوز میان خلق جهانم بود سرافرازی

عجب نبود اگر مینا کند با خم سرافرازی که خود را هر حباب باده پندارد فلاطونی

به نام پادشاه پادشاهان سرافرازی ده صاحب کلاهان

ز سربازی سرافرازی به حدی یافت در خدمت که پرّ ابلقش ساید بر اوج گنبد اخضر

منشور سرافرازی و گردنکشی او تعویذ دل ماست که بر طرف کله بست