سخت‌جانی

تا نگردد سخت‌جانی دستگاه انفعال استخوان در پیکر ما می شود پنهان سفید

ز روی دل خجلم کو ز سخت‌جانی من چها کشید ز دست بتان سنگین‌دل

شیشه‌ام از نگاه می‌شکند کرده‌ام یاد سخت‌جانی‌ها

گر سخت‌جانی دل ما امتحان کنی خوش آتشی ز سنگ محک می‌توان گرفت

ز سخت‌جانی من عمر تنگ می‌گذرد شرار من به پر و بال سنگ می‌گذرد

سینه‌چاکان را دماغ سخت‌جانی‌ها نبود از شکست رنگ همچون ‌گل سراپا ریختند

با سخت‌جانی دل پولادخای خصم چون شد که ننگ سنگ‌دلی بر حجر فتاد

راز عاشق از شکست رنگ رسوا می‌شود با وجود سخت‌جانی‌ها تنک‌روییم ما

عبث عمری‌ست با دل ناخن غم کاوشی دارد به سعی تیشه نتوان کند کوه سخت‌جانی‌ها

به سان سایه گر از ناتوانی‌ها زمین‌گیرم ز همراهان نیم واپس بنازم سخت‌جانی را