زهری. [ زَ هََ ]( ص نسبی ) منسوب به زهراء «مدینة السلطان بقرطبة» ازبلاد مغرب. و ابوعلی حسین بن محمدبن احمد الغسانی الزهری بدان منسوب است. ( از معجم البلدان ). رجوع به زهراء و حسین... در همین لغت نامه و معجم البلدان شود. زهری. [ زُ ] ( ص نسبی ) منسوب به زهرةبن کلاب بن مرة. ( از انساب سمعانی ). منسوب به زُهْرة. زهری. [ زَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان نهبندان است که در بخش شوسف شهرستان بیرجند واقع است و 166 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ). زهری. [ زُ ] ( اِخ ) رجوع به ابراهیم افلیلی شود. زهری. [ زُ ] ( اِخ )احمد نباتی بن محمد مفرج. حافظ است. ( منتهی الارب ). زهری. [ زُ ] ( اِخ ) عبداﷲبن سعد الزهری. از اصحاب سیر و اخبار. کتاب فتوح خالدبن الولید از اوست. ( ابن الندیم ، یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). زهری. [ زُ ] ( اِخ ) محمدبن سعدبن ابی وقاص قرشی ، مکنی به ابوالقاسم. متوفی به سال 83 هَ. ق. وی یکی از اشراف دولت در عصر مروانی بود. او با ابن الاشعث بر عبدالملک بن مروان خروج کرد و در وقایع عراق حاضر بود. او رااسیر کردند و نزد حجاج بردند و سپس کشته شد. وی مقدار کمی از احادیث را از ثقات روایت کرده است. ( از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به اعلام زرکلی ج 2 ص 899 شود. زهری. [ زُ ] ( اِخ ) محمدبن سعدبن منیع الزهری. از مورخان ثقه و از حفاظ حدیث بود. در سال 168 هَ. ق. در بصره متولد شد و در بغداد سکونت کرد و در همانجا بسال 230 هَ. ق. درگذشت. او راست : طبقات الصحابه. ( از اعلام زرکلی ج 2 ص 899 ). زهری. [ زُ ] ( اِخ ) محمدبن عبداﷲبن عبدالرحیم الزهری. از حفاظ حدیث بود و بسال 249 هَ. ق. درگذشت. او راست : الضعفا. ( از اعلام زرکلی ج 2 ص 925 ). زهری. [ زُ ] ( اِخ ) محمدبن مسلم بن عبیداﷲ، معروف به ابن شهاب ، مکنی به ابوبکر، از بنی زهره. تابعی و محدث مشهور ( 51 - 124 هَ. ق. ). وی ده تن از صحابه را دیدار کرد و قریب 2000 حدیث از آنان و گروهی کثیر از زن و مرد اشراف و موالی فراگرفته و نخستین کس است که حدیث را تدوین کرده. او در شام سکونت داشت. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به ابن شهاب در همین لغت نامه و اعلام زرکلی ج 2 ص 988 و عقد الفرید و عیون الاخبار و سیرة عمربن عبدالعزیز و تاریخ گزیده شود.
معنی کلمه زهری در فرهنگ فارسی
محمد بن مسلم بن عبید الله معروف به ابن شهاب و مکنی به ابوبکر از بنی زهره تابعی و محدث مشهور ( و. ۵۱ ه.ق./ ۴۷۱ م.- ف. ۱۲۴ ه.ق. / ۷۴۲ م. ) وی ده تن از صحابه را دیدار کرد و قریب ۲٠٠٠ حدیث از آنان و گروهی کثیر از زن و مرد از اشراف و موالی فرا گرفته و نخستین کس است که حدیث را تدوین کرده . او در شام سکونت داشت . محمد بن مسلم ابن عبیدالله معروف به ابن شهاب مکنی به ابوبکر از بنی زهره .
معنی کلمه زهری در دانشنامه عمومی
زهری (نهبندان). زهری یا زهره روستایی در دهستان سیدال بخش سرداران شهرستان نهبندان استان خراسان جنوبی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۴۰۱ جمعیت این روستا ۶۵ نفر ( در ۲۶ خانوار ) بوده است.
معنی کلمه زهری در دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] زهری (ابهام زدایی). زهری ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • ابن شهاب زهری، از جمله تابعان پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) و جزو علمای عصر خود و سنی مذهب• محمد بن ابوبکر زهری، مورخ اندلسی• محمد بن مسلم بن شهاب زهری، از فقیهان و محدثان قرن دوم هجری، منسوب به قبیله ی بنی زهرة بن کلاب ...
جملاتی از کاربرد کلمه زهری
ابراهیم بن بدوی نَحّاس (؟ -۱۹۰۶م) فقیه شافعی ازهری مصری بود که به شعر نیز پرداخت. مقدمة فی الفقه، دیوان و الأنوار الأزهریة المحیط بالخطب المنبریة از آثار اوست.
هر چند دیر مانی آخر برفت باید چون شکری بخوردی زهری چشید باید
در اواخر بهمن ماه ۱۳۸۷ خبری مبنی بر قتل برادر او ناصر طالبزاده، پزشک ایرانی استاد دانشگاه سیاتل منتشر شد مبنی بر آنکه دستاوردهای طالب زاده در زمینه یافتن پادزهری برای جنگافزارهای میکروبی منجر به قتل او توسط دولت آمریکا شدهاست.
زهری چو ریزد یارم بدلها زان ما ز زلفان فروا الی الله
در صورت مسمومیت اگر اقدامات درمانی بسیار سریع انجام شود؛ فرد میتواند نجات پیدا کند و باید بدون تلف شدن وقت به مراکز درمانی فرستاده شود. سیانور پادزهری دارد که سم را سریع از بدن پس میزند. در مراکز درمانی این ترکیب وجود دارد.
اسماعیلیه، یکی از طریقت های صوفیه است که توسط اسماعیل بن عبدالله ولی (متوفی ۱۲۸۰ ه.ق) در سودان بنا نهاده شد. این طریقت به سال ۱۲۵۸ ه.ق تاسیس شده است و پس از درگذشت رهبر فرقه، فرزندش ازهری، ریاست و رهبری طریقت را عهده دار شد و با تغییرهایی، فرقه و طریقت جدیدی را با نام ازهریه به وجود آورد. این فرقه که از منشعبات طریقه مرغنیه خلوات محسوب می شود و طریقهای محلی است که دو سازماندهی طریقههای سنتی و ادریسی را در خود جای داده است.
حسین محمد جعفری در مقدمه ای که بر ترجمهٔ ویلیام چیتیک از صحیفه سجادیه نگاشته است، علی بن حسین را مورد احترامِ اهلِ مدینه، توصیف کرده است. به نوشته جعفری، علاوه بر پیروانِ سجاد که او را امامِ چهارم میدانستند، فُقَهای هفتگانهٔ مدینه هم برایش احترام زیادی قائل بودند. از جملهٔ این فقها و مُحَدِّثان از زُهری و سعید بن مُسَیِّب اسم برده میشود که هرچند به دستگاهِ بنیامیه وابسته بودند اما از تحسین وی خودداری نمیکردند. به نوشته جعفری، اولین بار زهری لقبِ زینالعابدین را به علی بن حسین داده است.
خموشی بر لب شرمم به صد فریاد میگوید حلاوت جوشی زهری که از کنج لبی دارم
زهری کشنده تر نبود از فراق دوست آوخ که تیر طعن رقیبم بتر کشد
زهری که چون به آن دل والا گهر رسید کوه وقار را ز الم بی قرار کرد
آمِنِه بنت وَهْب الزهریة (حدود ۵۴۹ – ۵۷۷) مادر پیامبر اسلام، محمد، بود. هنگامی که باردار محمد بود، همسرش عبدالله درگذشت و هنگامی که محمد ششساله بود، خود او در ابواء بیمار شد و درگذشت.
تاکنون پادزهری ویژهٔ مسمومیت با استریکنین، شناسایی نشده. در بیشتر موارد فرد مسموم فوت میکند و فرصت مداوای وی وجود ندارد اما در صورتی که بیمار بهمدت ۶ تا ۱۲ ساعت پس از مصرف سم، زنده بماند، امکان درمان و نجات بیمار وجود دارد.
محمد بن اسحاق بن یسار (یا به صورت خلاصهتر ابن اسحاق) مورخ و سیرهنگار اهل مدینه در اواخر دوره اموی و اوایل دوره عباسی و از شاگردان ابن شهاب الزهری بود که با حمایت دربار عباسی کتابی به نام سیرت رسولالله تألیف کرد. اصل این کتاب امروزه از بین رفتهاست. تمرکز ابن اسحاق بیشتر حول ماجراهای مدینه است. بر اساس اکثر منابع، او در مدینه و در سال ۸۵ هجری قمری متولد شد؛ منابع وفات او را در بغداد در سال ۱۵۰ هجری قمری قرار میدهند - تاریخ وفاتهای دیگری که برای او ذکر شده ۱۵۱، ۱۵۳ و ۱۴۴ میباشد. او در قبرستان خیزوران نزدیک قبر ابوحنیفه نعمان بن ثابت به خاک سپرده شدهاست.
چهر او مهریستکز وی ماه اندر تاب و تب قهر او زهریستکز وی مار اندر پیر و تاب
ز روی خشم اگر چشم افکنی بر چشمهٔ حیوان شراب وی به آن جانپروری زهری شود قاتل
همچنین از زهری نقل شده است که دربارهٔ او گفته است «کسی را فقیه تر از علی بن حسین ندیدهام». زهری از سجاد بهعنوان فاخرترین چهرهٔ هاشمیان یاد میکند. ابن خلکان، عالم اهل سنت، علی بن الحسین را از سادات و بزرگان تابعین دانسته و از قول محمد بن شهاب زهری مینویسد: در میان قبیله قریش، (و به روایتی از میان هاشمیان) هیچکس را با فضیلت تر از علی بن الحسین نیافتم.
ابن رومیه طبیب، گیاهشناس، داروساز، محدث و فقیه شافعی بود. القابش عبارتند از غَشاب، نباتی و زهری. او در غرب بیشتر با نام ابوالعباس النباتی شناخته شدهاست و بیشتر به دلیل معرفی شیوه علمی تجربی در حوزهٔ دانش شناخت ویژگیهای مواد دارویی (ماتریا مدیکا) شهرت یافتهاست. در سال ۵۶۱ قمری متولد و در ۶۳۷ قمری فوت کرد.
که می بساغر من بی تو می کند زهری که گل به بستر من بی تو می کند خاری
عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد زهری که رسد همچو شکر باید خورد