ریخته

در آثار نویسندگان بختیاری؛ مانند بهرام حیدری و منوچهر شفیانی نیز ایل‌نشینان شخصیت‌های اصلی هستند. در آثار دیگر نویسندگان جنوب؛ مانند احمد محمود و برخی دیگر به صورت جسته-گریخته، به شرح فضای روستاها پرداخته شده‌است.

دل بستگیم تازه به دام تو شد اکنون کز سنگ جفا ریخته‌ای بال و پرم را

چو دیدم آن گل او را که رنگ ریخته بود دمید از دل مسکین هزار خار چرا

لب ز بوری سوی زبر آویخه وز دهانش آب حسرت ریخته

آمد به صد شوخی ز در ترکی که خون‌ها ریخته خون دل یک شهر را چشمش به تنها ریخته

احرام سیر کوی تو بستیم بر آن خاک شاید که شود ریخته خون بحل ما

رگ جانم ز تن گسیخته گیر خونم از تیغ شاه ریخته گیر

عقل‌ها را برده دیو و مغزها را خورده مور کاسه‌های سر به خاک افتاده، صهبا ریخته

آه دریغ مغز تو در ره پوست باخته آه دریغ شاه تو در غم مات ریخته

لیکن او را التفاتی نه بآن و نه باین طرح عزلت خوش به خلوت‌گاه عنقا ریخته

در پناه لطف ما بگریخته دست در دامان ما آویخته