رویین دژ

ز رویین دژ اکنون جهاندیده پیر نگر تا چه گوید از او یاد گیر

به هر بد که آید زبونی کنم به رویین دژت رهنمونی کنم

چو نان خورده شد جام می برگرفت ز رویین دژ آنگه سخن درگرفت

بدو گفت رویین دژ اکنون کجاست که آن مرز از این بوم ایران جداست

ز رویین دژ و کار اسفندیار ز راه و ز آموزش گرگسار

به رویین دژت بر سپهبد کنم مبادا که هرگز بتو بد کنم

ز رویین دژ آورد ما را برت نگهبان کشور بد و افسرت

به نزدیک رویین دژ آمد سپاه چنان شد که فرسنگ ده ماند راه

چو آتش به رویین دژ اندر فگند زبانه برآمد به چرخ بلند

به رویین دژاندر مر او را دهند همه بارش از دشت بر سر نهند