رودیم

یک نغمة مستانه که بی‌پرده سرودیم بس طعنه که از مردم هشیار شنیدیم

گهی بوده گهی نابوده بودیم گهی کشتیم و گه هیچی درودیم

در خرابات سرودیم به مسجد تسبیح پیش گل دیده و در صحبت بلبل گوشیم

ما سرودیم و هو جواب آمد این ندا باز خود منادی شد

وَ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا ناگرویدگان گویند در آتش: رَبَّنا أَرِنَا الَّذَیْنِ أَضَلَّانا خداوند ما با ما نمای آن دو تن که ما را بی‌راه کردند، مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ از پری و آدمی، نَجْعَلْهُما تَحْتَ أَقْدامِنا تا ایشان را در زیر پای آریم، لِیَکُونا مِنَ الْأَسْفَلِینَ (۲۹) تا از ما که فرودیم فروتر باشند.

چندی سرودیم افسانه ی عشق مردیم و آخر شد قصه کوتاه

فی الجلمه چنان که رفته بودیم شدیم کِشتیم وفا، جفا درودیم و شدیم

هر چه سرودیم گزافست و لاف هیچ نه اینیم و نه آنیم ما

از بهر گلیم و برک و صوف بسی پشم چون موی سرخویش درودیم ونکشتیم

آنچه از مصایب تو سرودیم سخت و سست یک صفحه ز آن صحیفه نخواندیم تا به حال