روحی

صدایی پرفشان چون سایه اکنون زیرکوه آمد که بر دوش سبکروحی گرانیهای تن بردی

با ناز گران سنگ سبکروحی و شوخی در هر نگه چشم تو هنگام خمار است

نفخت فیه من روحی یقین تو اگر باشی در این سر راز بین تو

ایکه گیتی همه جسم است و تواش چون روحی عالم ملک سفینه است و تو دروی نوحی

با لطف طبع اگرچه در قلب روح روحی با حسن روی اگرچه بر روی حسن خالی

دل را به هر دو کون جز او نیست مقصدی روحی فداء مقصد قلبی و مبتغاه

از سبک روحی تو این نسزد گر تو بر خشم سر گران کردی

تو روحی کی در آئینه دهی عکس سزد گر گویمت همتا نداری

درین ویرانه همچشم نگاهم‌کز سبکروحی درون خانه‌ام وز خویش خالی کرده‌ام جا را

ناید ز نوع بشر، چون تو بدیع جمال روحی تو یا ملکی، شمسی تو یا قمری