روابط اجتماع

رقص در غبار محصول سال ۱۳۸۱ اولین فیلم بلند و رسمی او در مقام کارگردان است. رقص در غبار بسیار شبیه به کارهای تلویزیونی موفق وی به‌خصوص سری دوم داستان یک شهر به همراه علی‌رضا بذرافشان ساخته‌شده است. فیلم تلفیقی از رمانتیسیسم و احساسات گرایی و نگاهی ابتدایی به جامعه و روابط اجتماعی آدم‌ها است. اولین اثر وی نظر مثبت عموم و منتقدان را نیز جلب کرد و وی جایزهٔ بهترین کارگردانی جشنواره فیلم آسیا پاسیفیک و تندیس زرین بهترین فیلم‌نامه را از جشن خانه سینما را کسب کرد.

یک بررسی منظم و متا آنالیز در سال ۲۰۱۰، ارتباط معنی داری بین تنهایی و افزایش مرگ و میر مشخص کرده‌است. معلوم شد افرادی که روابط اجتماعی خوبی دارند، ۵۰ درصد بیشتر شانس بقا در مقایسه با افرادی که تنها هستند، دارند. به عبارت دیگر، تنهایی مزمن به نظر می‌رسد یک عامل خطر آفرین و مرگبارتر از کشیدن سیگار، چاقی یا عدم ورزش باشد. یک مرور کلی در بررسی‌های سیستماتیک در سال ۲۰۱۷ مطالعات دیگری را با یافته‌های مشابه یافت. با این حال، پیوندهای عللی روشن بین تنهایی و مرگ زودرس کاملاً برطرف نشده‌است.

ولی شواهد بسیاری بر نوعی ناهنجاری در سیستم دوپامینرژیک مبتلایان تأکید می‌کند. به عنوان مثال نقص در تمرکز، خستگی، بی‌علاقگی به امور روزمره و روابط اجتماعی، کاهش اعتماد به نفس و … در مبتلایان دیده می‌شود. مبتلایان نیز داروهای دوپامینرژیک را مؤثرترین داروها در برخورد کوتاه مدت با این اختلال می‌پندارند.

مارکسیسم- هدف آن تبیین مبارزه طبقاتی و زیربنای روابط اجتماعی از طریق اقتصاد است.

- نظریه دیدگاه- تجارب، دانش و رفتارهای ارتباطی افراد تا حدود زیادی به وسیلۀ گروه‌های اجتماعی شکل می‌گیرند که به آنها تعلق دارند. افراد گاه چیزها را به یک شکل می‌بینند، اما در مواقعی نیز از دیدگاه‌های مختلفی جهان را نظاره می‌کنند. دیدی که افراد نسبت به جهان دارند ناشی از تجارب و نیز تعلق‌شان به یک گروه اجتماعی خاص است. نظریه دیدگاه فمینیستی ادعا می‌کند که گروه‌های اجتماعی آنچه را که می‌دانیم و چگونگی ارتباط‌گیری ما را معین می‌کند. این نظریه از این موضع مارکسیستی ناشی شده که طبقات به لحاظ اقتصادی تحت ستم می‌توانند به دانشی دسترسی داشته باشند که در اختیار افراد به لحاظ اجتماعی ممتاز قرار ندارد و می‌توانند در خصوص روابط اجتماعی دانش و توصیفاتی متمایز داشته باشند.

در یک دید کلی، یکپارچه سازی اجتماعی یک فرایند پویا و ساختارمند می‌باشد که تمام اعضا با مباحثه بین هم برای دستیابی و حفظ روابط اجتماعی مسالمت آمیز شرکت می‌کنند. یکپارچه‌سازی اجتماعی همتراز همگون‌سازی اجباری نیست.