رقیم

بس که غم خوردیم، در عالم غم دیگر نماند گوییا برقیم و در دشت گیا افتاده‌ایم

سگ اصحاب رقیم ارچه به خود می‌بالد فمر من این که علی را سگ درگاه شدم

برخی باستانشناسان، محل غار اصحاب کهف را در میان دو روستای رقیم و ابوعلند واقع در هفت کیلومتری عمّان پایتخت اردن دانسته‌اند،

بر پلیدی‌ها که ما عمریست در گرداب آن غرقیم

گر زیسته ایم بی وصالت غرق عرقیم از خجالت

با محیطی که ما در آن غرقیم هفت بحر اندکی است تا دانی

فریاد که از ساده دلی صاحب خرمن برقیم [و] گمان برده که ما کاهرباییم

در بحر محیط عشق غرقیم جز ما خبری ز ما ندارد

امروز خفته‌ایم چو اصحاب کهف لیک فردا ز گور باشد «کهف» و «رقیم» ما

لی «پیروزی چهارمین بازی‌اش را پیروزی پرقیمتی می‌دانم و هیچ وقت آن را با چیزی عوض نمی‌کنم.»

بحر عشق است و ما در او غرقیم هر که آید به آشنا برسد

مادر قرقیم بر لب آب روان برخیز و بیا گر دل صافی داری

از بهر پناهنده به از کهف و رقیمی دارای عصاوید بیضای کلیمی