رجه

در او برجها سربه گردون کشیده به هر برج گردان یکی روشن اختر

«فَأَرادَ» یعنی فرعون، «أَنْ یَسْتَفِزَّهُمْ» یخرجهم و یقلعهم من ارض مصر، یعنی موسی و بنی اسرائیل، «فَأَغْرَقْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ جَمِیعاً».

همه هندوان شاد وخرم شدند از آن برجهان جمله بی غم شدند

وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ (۲۹) و ایشان که فرجهای خویش را گوشوانان‌اند.

چو زلف ماتمیان در هم است کارجهان ازین بلای سیه دور دار شانه خویش

دینگنن به خاک مه سر و چینن هاچین ز من ته ورجه نتومّه شه دل‌ره واچین

شاه غازی شاه محمود آنکه داشت برجهان حکم نکونامی گذاشت

هلا ای فکرت طیار برپر تو نیز ای قالب سیار برجه