رایان

هم به مشتاقان انوار جمال خلوت آرایان ایوان وصال

به اهل حق نپردازند صائب باطل آرایان مگر منصور را دار فنا از خاک برگیرد

ایشان کیند؟ یافه درایان که بهر صیت خود را به زور در دهن زیر و بم نهند

بهر رغم ستم‌گرایان را الکنی کن عمرستایان را

ذرات عالم مست او خورده شراب از دست او نغمه‌سرایان کو بکو خمار کو خمار کو

چرخ را از پی رنج حکما از چنین یاوه‌درایان چه کم است؟

جلوه فرمای جلوه آرایان جلوه آرای جلوه آرائی

در سرایانم صبوحی آرزوست خود سرایان با وی‌ست آنجا که اوست

آن که چندین قفس از نغمه سرایان دارد کار بر بلبل ما تنگ چرا می گیرد؟

هرکه دید آن قد و عارض ز چمن آرایان اول از جان و سر آنگه ز گل و سرو برید