ذریات

در مجال جلوه داده آفتاب ذات را زو همه ذرات ذریات پیدا کرده ای

عقل کل و نفس کلیه به هم آمیختند آدم و حوا و ذریات ایشان یافتم

هم‌چو آن ابلیس و ذریات او با خدا در جنگ و اندر گفت و گو

دی که روز عرض ذریات بود ذرهٔ تو انور الذرات بود

همچو آن ابلیس و ذریات او با خدا در جنگ و اندر گفتگو

گفت ای بنیاد فطرت ذات تو دو جهان پر شور ذریات تو

طاعت ازواج و ذریات خویش خلق را هم پیرو طاعات خویش

وَ الَّذِینَ آمَنُوا و ایشان که گرویدگان بودند، و اتبعناهم ذریاتهم ما پس ایشان فرا داشتیم و در ایشان رسانیدیم فرزندان ایشان بِإِیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ بآنچه گرویده بودند فرزندان ایشان را در پدران رسانیدیم هر چند که در صلاح و عبادت چون پدران نبود، وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ و از کردار بهینان چیزی نکاستیم. کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهِینٌ (۲۱) هر مردی بآنچه خود کرد گروگانست.

بغیر او مبین در هر دو عالم اگر هستی ز ذریات آدم

در هوای آفتاب ذات تو دیده ظهور آنچه از ذرات ذریات پیدا آمده