دهقانان

احمد از دبیرستان گالاتاسرای در استانبول فارغ‌التحصیل شد و پس از آن در فرانسه در رشته کشاورزی تحصیل کرد. وی در جوانی به دنبال بهبود وضعیت دهقانان عثمانی بود و می‌خواست با استفاده از ایده‌های آگوست کامت، روش‌های کشاورزی را بهبود بخشد.

چشمه‌ساری کز شکوه دست دهقانان آن صبح دزدد پنجه خورشید را در آستین

زمانی که [آموزش ستم‌دیدگان] را نوشتم، از قبل متقاعد شده بودم که طبقات اجتماعی دارای مشکل هستند. علاوه بر این، من این کتاب را بر اساس تجربه خود با دهقانان در شیلی نوشتم. کاملاً از فرایند هژمونی ایدئولوژیک و معنای آن متقاعد شده بودم. وقتی صحبت دهقانان را می‌شنیدم، کل مشکل مکانیسم سلطه را (که در فصل اول کتاب تحلیل می‌کنم) تجربه کردم… مطمئناً در اولین نوشته‌هایم این را به صراحت بیان نکردم، زیرا هنوز آن را چنین درک نکرده بودم… [آموزش ستم‌دیدگان] کاملاً در یک واقعیت تاریخی قرار دارد.

پیشینه و گذشته ابومسلم پر از ابهام است. از نظر هواداران اموی، ابومسلم خراسانی، یک زین ساز در خراسان بود که بندگان را به کشتن صاحبان خویش برمی‌انگیخت. ابومسلم فردی از منطقه هرات یا پوشنج بود که در ماجرای دعوت عباسیان به ابراهیم پیوست و پس از دوسال، از طرف ابراهیم مأموریت یافت و به خراسان رفت. در روایات دیگری نیز ذکر شده که ابومسلم مردی از دهقانان اصفهان بود و در پی نقبای عباسی، او نیز به یکی از نقیبان تبدیل شد؛ اما این موضوع نیز آشکار است که ابومسلم خود را با خراسانیان پیوند می‌داد.

دهکده‌ای را در نزدیکی یک دریاچه در نظر بگیرید. ساکنانش خیلی اوقات برای ماهیگیری به دریاچه می‌روند. در اولین روزهای اجتماع، رسیدن به دریاچه به دلیل انبوه بته‌ها و شاخه‌های افتاده بر روی راه سخت است؛ ولی در گذر زمان نه از مجرای تلاش‌های برنامه‌ریزی شده، بلکه تنها در نتیجه عبور هر روزهٔ همه افراد از آن راه، راه تمیز شده و مسیری شکل می‌گیرد. مسیر تمیز شده، نتیجه کار است؛ نه کار هیچ‌یک از افراد، بلکه همهٔ آن‌ها با هم. اگر دهقانی بخواهد از راهی که ایجاد شده با نصب دروازه و گرفتن عوارض سود ببرد، او حق جمعی مالکیتی که دهقانان با هم تحصیل کرده‌اند را نقض خواهد کرد.

روزی به شمس الملوک قابوس و شمگیر برداشتند که مردی به درگاه آمده است و اسپی برهنه آورده، و می‌گوید که به کشت خویش اندر بگرفته‌ام. پرسید که جو بود یا گندم، گفت جو، بفرمود تا خداوند اسپ را بیاوردند، و چندانک قیمت جو بود بوقت رسیدگی تاوان بستد، و بخداوند زمین داد و گفت خداوند زمین را بگویند که دهقانان چون خواهند که جو نیکو آید بدین وقت به اسپان دهند، و ما این تاوان مرداب را بستدیم تا خداوند اسپ، اسپ را نگه دارند تا بکشت کسان اندر نیاید، که جو توشه پیغامبران است و توشه پارسا مردمان که دین بدیشان درست شود و توشه چهارپایان و ستوران که ملک برایشان بپای بوَد.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، دولت اشغالی آمریکا در ژاپن به اجرای اصلاحات زمین دست زد. این اصلاحات به توزیع مجدد زمین‌های کشاورزی از دست دهقانان بزرگ به دهقانان کوچک و بدون زمین منجر شد. هدف از این اقدامات کاهش قدرت طبقه زمین‌دار سنتی و ایجاد استقلال اقتصادی برای دهقانان فقیر بود.

تا بود شادی دهقانان از باده و باغ تا بود خسته دل مزرعه داران ز گراز

از فیلم‌ها یا مجموعه‌های تلویزیونی که وی در آن‌ها نقش داشته است، می‌توان به خرده‌دهقانان و جهش اشاره نمود.

بسوز ای آتش عشق استخوانم را که دهقانان زنند آتش به گلبن تا نکوتر گل به بار آرد

در پاسخ به فقیر شدن روستاها ناشی از رکود بزرگ، اسکندر در یک سخنرانی مجدداً بر حق هر خانواده دهقان به حداقل مقدار زمینی که در صورت عدم پرداخت بدهی توسط بانک قابل تصرف نیست، تأکید کرد. او در سال ۱۹۳۲ فرمانی صادر کرد که پرداخت بدهی کشاورزان به بانک‌ها را به مدت شش ماه به حالت تعلیق درآورد و هرگونه توقیف دیگر توسط بانک‌ها علیه کشاورزان را ممنوع کرد.[۵۵] تدابیر اسکندر که از بانک‌ها جلوگیری کرد تا کشاورزانی را که قادر به پرداخت وام‌های خود نبودند، بازگرداند، بسیاری از دهقانان را از تباهی نجات داد و از سیاسی شدن مشکلات اقتصادی در روستاها جلوگیری کرد، اما در درازمدت، سیاست‌های او مشکلات اقتصادی روستاییان را حل نکرد. مناطق.[۵۵]

آب دهقانان یکباره ببرد وز همه برزگران نان بستد

گفت کز سالدیده دهقانان قصه های نو و کهن دانان

نهال بخت دهقانان از آن سبز زمین زین نهرها چون آسمان سبز

ماه نو با روی پر خون شفق را کن نگاه کان ز داس و دست دهقانان حکایت می‌کند

نوبری نی چون تو در بستان طبع زانچ دهقانان کردون کاشته

این چیزی است که تعهدات ما در قبال کارگران و دهقانان اتحاد جماهیر شوروی به ما دیکته می‌کند.

طایفه اول دهقانان‌اند که مال و ملک دارند و محتاج مزارعان و مزدوران و شاگردان باشند تا از بهر ایشان بزراعت و عمارت مشغول شوند. شرایط و آداب ایشان آن است که اول بمال و ملک خویش مغرور نشوند و دل بران ننهند و دردست خود عاریت و امانت شناسند و بجملگی هر چ هست ازان خدای دانند که «ولله ملک السموات و الارض». و در بند جمع و ادخار و استکثار نباشند و بچشم حقارت بشاگردان و مزدوران درویش ننگرند و در مزارعت و دهقنت خویش نظر بر زراعت آخرت نهند که «الدنیا مزرعه الاخره».

«من می‌خواهم حق خودم را از زندگی با زور بگیرم، من می‌خواهم عشق از قلبم فوران بکند، ما براساس استانداردهای جهان صنعتی اروپا، دهقانان ضعیفی هستیم، اما زمانی که پدربزرگم را به آغوش می‌گیرم احساس غنی بودن می‌کنم، مثل اینکه من یک حلقه ای از ضربان قلب جهان بودم.» «فصل مهاجرت به شمال»

برای مدیریت آب و افزایش حاصلات کشاورزی جوزجان، دو بند آب بالای دریای آقچه و دریای سرپُل ساخته شده‌است. این بندها در ولسوالی فیض آباد و در کنار شاهراه سرپل-شبرغان واقع شده‌اند؛ دهقانان از آب آن به‌طور وسیع استفاده نموده و زمین‌های زیادی را آبیاری می‌کنند.