دلبند

گشایش از تو خواهد یافت کارم که هم دلبندی و هم دلگشایی

این کتابی که گفته‌ام در پند چون رخ حور دلبر و دلبند

دوست چون از در درآمد خانه خالی شد ز غیر خانه ی دل غیر جای خلوت دلبند نیست

تو را جانا که جانانی و دلبندی و دلداری غلامانند جان و دل غلامان را چه فرمایی

ای دلکش و دلبند من فدیتک زلفین تو دلبند و چشم دلکش

نامه او بخشی از نمایشگاهی است به نام «نامه‌هایی از بابا» که در موزه یادبود تاریخ سرکوب در شهر تومسک در سیبری برپا شده‌است. الکسی وانگنگایم از هر نامه‌ای که از گولاک به خانه می‌فرستاد چند صفحه را به دخترش النورا یا الا اختصاص می‌داد که در آن زمان چهارساله بود. او برگ‌های خشک شده و نقاشی پرنده‌ها و حیواناتی را که در اردوگاه کار اجباری در منطقه قطبی اسلوکی می‌دید برای الا می‌فرستاد و برای او معما و چیستان می‌نوشت. او در نامه‌ای بدون تاریخ در اواسط دهه ۳۰ میلادی به همسرش نوشت: «به هر جایی نگاه می‌کنم و به هر چیزی فکر می‌کنم تیره، غم‌انگیز و به‌طور کلی ناامیدکننده است و فقط خانه من، با عزیزان و دلبندانم، برایم روشن و نشاط‌آور است، مانند ستاره‌ای که راهم را روشن می‌کند.»

آن کس که نموده است مرا یوسف دلبند باری قدمی جانب زندان بگذارد

به وصف روی آن دلبند دوران هنرمندی چو من دوران ندارد

از چهرهٔ کان‌ها فتد آن پردهٔ اهمال چون پردهٔ خجلت ز عذار بت دلبند

وان وسمه بر ابروان دلبند یا قوس قزح بر آفتاب است

در وهم نگنجد که چه دلبند و چه شیرین در وصف نیاید که چه مطبوع و چه زیباست