دل افگار

فراهم کی شود ریش دلم زینسان که من هر دم؟ حدیث آن نمک پیش دل افگار می گویم

مرهم ریش کسانی و ازین درد مرا سینه مجروح و دل افگار و جگر چاک شده

گرفتار دل افگار خویشم عجب حیران شده در کار خویشم

مرا غمهای دیگر می کشد در عشق مهرویان ز تاب درد تهمت بر دل افگار می بندم

هرکه از درد و غم عشق تو دل افگارنیست جان او را در مقام وصل جانان بار نیست

به بازارش زلیخا را دل افگار متاعش را به جان یوسف خریدار

به قدر آنچه دهی ره به دل تمنا را تردد دل افگار می شود افزون

ما غافل و تو از دل بیدار روز و شب بیماردار این دل افگار بوده ای

صد خسته گرفته ست سر تیر نگاهت ما هم به امیدی دل افگار فرستیم

باز جوان با دل افگار ماند روز و شبان روی به دیوار ماند