درونه

روزی اگر به سوخته محنتی رسی بر آتش درونه او جان سپند کن

ای عشقت آتشی به همه شهر درزده و آن آتش از درونه من شعله بر زده

آنرا که درونه زنده وش بود زین زمزمهٔ فراق خوش بود

با دل بی غش و درونه صاف شیخ می کرد گرد خانه طواف

اگر بزخم درونها نمک زنی زلبانت بکن علاج دل اول که خود نخست بخستی

درونه سایر ماند و نه طایر از بر خاک دو لک ز لشکر او شد بزیر خاک نهان

رویهاشان، گل صبحست و، درونها دل شب طبعهاشان همه چون شیشه و، دلها چو رخام

چه گویم ز شاها که چون رفته اند درونها پر از خون برون رفته اند

شامل کرک و شوبک را به همراه دوازه واسال کوچک لدُ، نابلس، الخلیل، حیفا، بیسان، آرسوف، قیمون، تورون و بانیاس، اسکندرونه، داروم، بیروت و قیساریه که بزرگ‌ترین آنها بود، شامل می‌شد. این مجموعه همگی تابع مستقیم پادشاه اورشلیم بودند. پادشاه چند شهر را مستقیماً خود اداره می‌کرد و املاکش را برای خود می‌دانست. این شهرها به یک روایت اورشلیم، عکا، نابلس، پس از مدتی داروم بودند و به روایتی دیگر، افزون بر آنها، شهر صور را نیز شامل می‌شد. و قطعات دوازده‌گانه مزبور نیز غالباً به به صورت موروثی اداره می‌شدند.

به همراه آن سر هزار از سران به نیزه درونه ازکران تا کران

سپید برف برآمد به کوهسار سیاه و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای