درجزین
معنی کلمه درجزین در لغت نامه دهخدا

درجزین

معنی کلمه درجزین در لغت نامه دهخدا

درجزین. [ دَ ج َ ]( اِخ ) درگزین. نام یکی از دهستانهای بخش رزن شهرستان همدان. این دهستان در قسمت مرکزی بخش واقع و محدوداست : از طرف شمال به دهستان سردرود همین بخش ، از طرف خاور به دهستان خرقان بخش آوج شهرستان قزوین ، از طرف جنوب بخش نوبران ، از طرف باختر به دهستان حاجیلو بخش کبودرآهنگ. آب اکثر قرای آن از قنوات است. ارتفاعات خرقان در شمال خاوری دهستان واقع شده است. ارتفاع متوسط قسمت دشت دهستان 1830 متر از سطح دریا است ؛ بهمین مناسبت زمستان آن سرد و طولانی است. راه شوسه همدان طهران از این دهستان میگذرد. قرای گامیشلو، امیریه ، سراب خمایگان رزن و ماهنیان دهستان در کنار راه شوسه واقع شده اند. بواسطه مسطح بودن اراضی ، تابستان به اکثر قرای مهم آن اتومبیل میتوان برد. راه قدیم کاروانرو معروف به راه اصفهان از رزن درجزین و دامنه ارتفاعات خرقان گذشته به نوبران ساوه منتهی میشودو تابستان میتوان از این راه اتومبیل برد. دهستان درجزین از 88 آبادی تشکیل شده و سکنه آن در حدود 56هزار تن و قرای مهم آن بشرح زیر است : درجزین ، رزن ، فارسبحین نظام آباد، سوار، قروه کاج ، شاهنجرین ، وسمق ، سوزن ، شوند، فامنین. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
درجزین. [ دَ ج َ ] ( اِخ )درگزین. ده مرکز دهستان درجزین بخش رزن شهرستان همدان ، واقع در 5هزارگزی رزن و 6هزارگزی خاور راه شوسه ٔرزن به همدان ، با 1780 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن در تابستان اتومبیل رو است. بنای امامزاده ازهر در آثار ابنیه قدیم در آنست و خرابه های زیادی در اطراف ده وجود دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
درجزین. [ دَ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از بخش شهرستان سمنان ، واقع در 9هزارگزی جنوب سنگسر و 9هزارگزی شمال سمنان و 500گزی باختر راه شوسه سمنان به سنگسر. سکنه آن در زمستان 400 تن و در تابستان به 700 تن میرسد. آب آن از قنوات اسلام آباد، قاضی آب ، هواین ورودخانه گل رودبار است. از آثار ابنیه قدیم قلعه خرابه و قبوری که معروف به قبرستان زردشتیان میباشد،در آن وجود دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).

معنی کلمه درجزین در فرهنگ فارسی

دهی از بخش رزن شهرستان همدان در ۶ کیلومتری خاور شوسه رزن به همدان. جلگه یی سردسیر و ۱۷۸٠ تن جمعیت دارد. محصول غلات صیفی انگورلبنیات شغل : کشاورزی گله داری صنعت دستی زنان قالیبافی است .
دهی است از بخش شهرستان سمنان واقع در ۹ هزار گزی جنوب سنگسر و ۹ هزار گزی شمال سمنان و ۵٠٠ گزی باختر راه شوسه سمنان به سنگسر .

معنی کلمه درجزین در دانشنامه عمومی

دَرجَزین شهری در دهستان درجزین و بخش مرکزی شهرستان مهدی شهر است. این شهر در فاصله ۵ کیلومتری شمال سمنان و ۱۰ کیلومتری جنوب مهدی شهر قرار دارد. درجزین به خاطر عبور آب چشمه گل رودبار از آن و داشتن چند قنات نسبتاً پرآب از آبادانی خوبی برخوردار است و زمینه های توسعه کمی و کیفی را دارا است. محله های بزرگ در درجزین که از به هم پیوستن آن ها درجزین به وجود آمده است، شامل دِه مرکزی درجزین، قاضی آباد، اسلام آباد، شاه بند، پشته و چهل تن است. برخی از میوه جات آن مانند انار مشهور است. بیشتر اهالی دارای مذهب شیعه دوازده امامی هستند.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۵٬۹۹۷ نفر ( ۱٬۷۷۷ خانوار ) بوده است.
لهجه اهالی بومی شهر درجزین زبان سنگسری می باشد.
یکی از بزرگترین دیدنی های شهر درجزین کهن سال ترین درخت چنار کشور است که با بیش از ۸۰۰ سال قدمت در مرکز شهر قرار گرفته است. قبرستان زرتشتی ها و امامزاده چهل تن نیز از دیگر آثار دیدنی درجزین است.
هرچند کوه های مرتفع و صخره ای، تقریباً از شمال درجزین آغاز می شود ولی خود شهر هم دارای زمین های گسترده و همواری نیست، بلکه تشکیل شده از تپه ماهورها و کوه های کوچک و تپه های بیشتر خاکی و همچنین دره های کمابیش عریض و کفه های کوچک تقریباً مسطحی می باشد. درجزین در قسمت جنوبی شهرستان و پیش از ارتفاعات آن در یک ناحیه رسوبی قرار دارد. از دید خاک شناسی در محدوده خاک های لیتوسل آهکی و در ناحیه خاک های بیابانی و سیرزم قرار دارد. شهر درجزین مشهور به یاقوت سرخ استان سمنان می باشد که از آب و هوای نسبتاً مطلوبتری از شهر سمنان برخوردار است.
معنی کلمه درجزین در فرهنگ فارسی

معنی کلمه درجزین در ویکی واژه

بخش یا ایالتی در شهرستان رزن در شمال استان همدان. درجزین در دوران سیطره خلفا و زبان عربی بدین صورت مکتوب می‌شده در واقع کلمه اصلی و باستانی آن «درگزین» است.

جملاتی از کاربرد کلمه درجزین

امامزاده زینعلی روستایی در دهستان درجزین در بخش مرکزی شهرستان مهدی‌شهر و استان سمنان است.
امامزاده چهل‌تن درجزین مربوط به دوره قاجار است و در روستای چهل‌تن درجزین از توابع شهرستان مهدیشهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۵ آذر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۴۳۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.