دربه. [ دَب َ / ب ِ ] ( اِ ) پارچه و پینه که بر جامه دوزند. ( برهان ). پینه و درپی و پاره ای که بر جامه جز آن دوزند.( ناظم الاطباء ). درپه. درپی. وصله. رقعه : زبس دربه که زد بر خرقه خویش ز سنگینی بدی هفتاد من بیش.شمس کوتوالی.رجوع به درپه و در پی شود. دربه. [ دَ ب ِ ]( اِخ ) دهی است از دهستان سوسن بخش ایذه شهرستان اهواز، واقع در 24هزارگزی شمال ایذه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
معنی کلمه دربه در فرهنگ معین
(دُ بِ یا بَ ) [ ع . دربة ] ۱ - (مص م . ) آزمودن ، آزمایش کردن . ۲ - (اِمص . ) کار آزمودگی ، خیرگی . ۳ - خو گرفتگی .
معنی کلمه دربه در فرهنگ عمید
= درپی
معنی کلمه دربه در فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) آزمودن آزمایش کردن . ۲ - ( اسم ) کار آزمودگی خبرگی . ۳ - خو گرفتگی . دهی است از دهستان سوسن بخش ایذه شهرستان اهواز واقع در ۲۴ هزار گزی شمال ایذه . آب آن از چشمه و راه آن ماشین رو است .
معنی کلمه دربه در ویکی واژه
دربة آزمودن، آزمایش کردن. کار آزمودگی، خیرگی. خو گرفتگی.
جملاتی از کاربرد کلمه دربه
ندیدم در وطن روی نشاط آخر سفر کردم بحمدالله دری جُستم چو خود را دربه‌در کردم
سیل راحتهاست کسب اعتبارات جهان خانهٔ آیینه را هم دربه‌در می‌دارد آب
نیم چو مهر پریشان‌نظر، نمی‌دانم چو نور مهر، چرا کوبه‌کو و دربه‌درم؟
ز قید و بند جهان فرخی بود آزاد که رند دربه‌در و از علاقه رسته ماست
شهریارا غم آوارگی و دربه‌دری شورها در دلم انگیخته چون نوسفران
ادوارد آگوست فون رگل، در سال ۱۸۳۰ درسن ۱۵ سالگی در باغ سلطنتی در گوتا، شروع به کار کرد. دربهار سال ۱۸۳۳ بعنوان دستیار مشغول کار در باغ گیاهشناسی در گوتینگن شد. در ادامه، وی بین سالهای ۱۸۳۷ تا ۱۸۳۹ در باغ گیاهشناسی بن ؛ و بین سالهای ۱۸۳۹ تا ۱۸۴۲ در باغ گیاهشناسی برلین مشغول کار و کسب تجربه بود. در سال ۱۸۴۲ او راهی سوئیس گشته و بعنوان رئیس باغ گیاه شناسی قدیمی ، زوریخ استخدام شد. در این دوره، ادوارد رگل همزمان به تدریس علوم طبیعی مشغول بود. او در سال ۱۸۵۲ اقدام به انتشار یک مجله گیاهشناسی[ب]نمود و در آن به توصیف بسیاری از گونه های ناشناخته گیاهی پرداخت.
از اینکه دربه‌دری، پیش دوست جای نداری! ز خلق می‌طلبی نان، مگر خدای نداری؟!
همه هر چه گفتی پسندم درست مرا دربه سوی تو و رای توست
گفتی: چه کسانند اسیران ره عشق ماتم‌زده سوخته دربه‌دری چند
بر زمینی آب اگر باشد سوار هرچه خواهی زوبروید دربهار
امامزاده عبدالله مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان نیشابور، بخش مرکزی، روستای دربهشت واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۸۷۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.