دربار

وای بر آنکه بدربار تو ز اهل غضب است

دارم اندر چین زلف کژ نهاد او دلی راست چون صاع ملک دربار بن یامین نهان

درباره بگشای و زنهار خواه برشاه کشور مرا یارخواه

به دربار تو می بینند مقصد ز درگاه تو میجویند مطلب

یا شبی در کلبه‌ام از مهر چون مهتاب تاب یا مرا از مرحمت در ده در آن دربار بار

چه پدر بندهٔ دربار شکوهش قیصر چه پسر چاکر درگاه جلالش خاقان

عکس آن یاقوت شکرنوش گوهر پاش او جزع دربار مرا هر دم عقیق افشان کند

با آنکه هیچ دربار غیر از خطر ندارد عاشق چو شیشه می پروای سر ندارد

گیرم از لطف معانی رفت تمییز از جهان کی رود بوی دل و جان یم دربار من

در جان ما محبت یوسف نهان چنانک دربار ابن یامین و اویی خبر زصاع