درباختن

آن زنان چون عقلها درباختند بر رواق عشق یوسف تاختند

چون فقیران بار و بر یکبارگی درباختند سایه دار و میوه دار و مذهب این دارد فقیر

از مراد نفس خود برخواستند هر دوعالم را به کل درباختند

شرطِ شوقِ دوستانِ بی‌غرض دانی که چیست نام و ننگ و مال و ملک و جسم و جان درباختن

جان خود در راه عشقش باختند هرچه شان بد جملگی درباختند

نی که جان درباختن سهل است لیک چون ز جان جان بی خبر شد چون کنم

اما «نفس»، امری است باقی، که اصلا و مطلقا از برای آن فنائی نیست، و بعد از مفارقت آن از این بدن و خرابی تن، از برای آن خرابی و فنائی نیست و نخواهد بود و از این روست که خداوند می فرماید: «و لا تحسین الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» یعنی «گمان نکنی که آن کسانی که در راه خدا کشته شدند و جان خود را درباختند مرده هستند، بلکه ایشان زنده اند نزد پروردگارشان و روزی داده می شوند».

کشتی در آب را از دو برون حال نیست یا همه سود ای حکیم یا همه درباختن

ما غلام روی تو خواهیم گشت با تو سیم و خواجگی درباختن

چهره‌ای دیدند جانبازان که جان درباختند بهره‌ای گویی ز عمر جاودان برداشتند